Egunerokotasunean zinema dokumentalaren esparruan lan egiten dugunontzat, datuak sobera dira (nahi dituenak eskura ditu, noski): gero eta film dokumental gehiago ekoizten dira munduan. 1959an, gaur egun ZINEBI gisa ezagutzen dugun Zinema Dokumentalaren Nazioarteko Lehiaketa hura sortu zenean baino askoz gehiago.
Publiko orokorrak nonahiko eduki-plataformetara jo besterik ez du hala dela berresteko: horietako batzuetan, izan ere, telesail eta dokumental kopurua fikziozko zinema “konbentzionala” baino askoz handiagoa da. Bestalde, mundu osoan ugaritu egin dira zinema dokumental garaikidearen erakusketa eta jaialdiak eta, horrekin batera, indartu egin dira egungo lehiaketa handietako gune espezializatuak: Cannesen, Venezian edo Sundancen, adibidez.
Dokumentala tresna ezin hobe bihurtu da, zinemak ausardiaz eta modu arin batean erantzun ahal izan diezaien gure garaiko kezka nagusiei. Zeluloidearen garaian gertatzen zen, eta are azkarrago gertatzen da zinema digitalaren garaian: fikziozko produkzio handiek (gaurkotasunik premiazkoenean zentratu nahi badute ere) sekulako ahaleginak egin behar dituzte aurrekontuak biltzeko, gidoiak idazteko eta berregiteko, teknikariak eta antzezleak kontratatzeko edo filmatzeko plan garestiei aurre egiteko; gaur egungo film dokumentalak mundu osoko zinemagileek hartzen duten arriskuari eta agertzen duten adoreari esker ateratzen dira aurrera, eta errealitatearen ikuspegiak aurkezten dituzte, komunikabideek presaka besterik deskribatu ezin dezaketen horretan sakontzeko eta herritarrei bizi garen munduaren egoeraren ideia konplexuagoa eratzeko aukera emateko.
Gaur egun, Beautiful Docs ZINEBIk dokumental garaikidearekin duen konpromisoa berritzeko urteroko hautua da: egin den hautaketaren bidez, Bilbora ekarriko dira (beti bezala, lehenak gara) XXI. mendeko zinemagile gailenen ahotsak eta irudiak, hala nola Werner Herzog, Gianfranco Rosi, Rita Azevedo Gomes edo Kamal Aljafari-renak; baina baita dokumentalisten belaunaldi berri batekoak ere, besteak beste, Candela Sotos, Berta Vicente Salas edo Soumaya Hidalgo Djahdou-renak, zeinak zinemaren genero bizienaren kemena eta indarra gorpuzten baitituzte.
Rubén Corral Giménez
Vesuvio eta Napolesko golkoaren artean, lurrak dar-dar egiten du noizean behin eta Campi Flegreiko fumarolek airea kutsatzen dute. Azpian dauden hondakinek —Ponpeia, Herkulano, aspaldi lurpean geratu ziren erromatar hiribilduak— denborarekin lurpean geratu zen etorkizun bati buruz hitz egiten digute. Historiaren aztarna horietatik, lurpeko munduaren oroitzapenetatik, zuri-beltzean, hain ezaguna ez den Napoli bat sortzen da eta bizitzaz betetzen da.
Vesuvio eta Napolesko golkoaren artean, lurrak dar-dar egiten du noizean behin eta Campi Flegreiko fumarolek airea kutsatzen dute. Azpian dauden hondakinek —Ponpeia, Herkulano, aspaldi lurpean geratu ziren erromatar hiribilduak— denborarekin lurpean geratu zen etorkizun bati buruz hitz egiten digute. Historiaren aztarna horietatik, lurpeko munduaren oroitzapenetatik, zuri-beltzean, hain ezaguna ez den Napoli bat sortzen da eta bizitzaz betetzen da.
Franco Maresco Carmelo Beneri buruz egiten ari den filmaketa eten egin da. Marescok produkzioari "filmizida" izatea leporatzen dio desagertu aurretik. Lagun bat tartean sartzen da eta ikertu egiten du, abagunea Italiako zinemagile garratzenetako bat esploratzeko aukera gisa hartuta.
Franco Maresco Carmelo Beneri buruz egiten ari den filmaketa eten egin da. Marescok produkzioari "filmizida" izatea leporatzen dio desagertu aurretik. Lagun bat tartean sartzen da eta ikertu egiten du, abagunea Italiako zinemagile garratzenetako bat esploratzeko aukera gisa hartuta.
FUCK THE POLIS munduarekiko lotura intimo bati buruzko filma da: inguratzen gaituena aztertzeko saiakera sakona, non historia orainaldiarekin batera bizi den eta gure oroitzapenak eta emozioak errealitatearen objektibotasunarekin korapilatzen diren.
FUCK THE POLIS munduarekiko lotura intimo bati buruzko filma da: inguratzen gaituena aztertzeko saiakera sakona, non historia orainaldiarekin batera bizi den eta gure oroitzapenak eta emozioak errealitatearen objektibotasunarekin korapilatzen diren.
Steve Boyes doktoreak hamarkada bat eman du Angolako mendigunean —ia Ingalaterra bezain handia den eta ia biztanlerik ez duen goi-lautada basotsuan— elefante mamuen talde misteriotsu eta iheskor baten bila. Namibiako aztarnari aditu batzuekin abiatzen da, munduan geratzen diren onenekin, baina bada sakoneko galdera bat: ez al litzateke hobe elefante erraldoi horiek amets gisa, mamu gisa geratzea, Balea Zuria bezala, benetan aurkitzea baino?
Steve Boyes doktoreak hamarkada bat eman du Angolako mendigunean —ia Ingalaterra bezain handia den eta ia biztanlerik ez duen goi-lautada basotsuan— elefante mamuen talde misteriotsu eta iheskor baten bila. Namibiako aztarnari aditu batzuekin abiatzen da, munduan geratzen diren onenekin, baina bada sakoneko galdera bat: ez al litzateke hobe elefante erraldoi horiek amets gisa, mamu gisa geratzea, Balea Zuria bezala, benetan aurkitzea baino?
Palestinako memoriaren ondoren, National Pride: From Jericho to Gaza-k Hassan Al Balawi Bruselan bizi den diplomazialariari jarraitzen dio bere sorterrira itzultzen denean Yasser Arafaten —askapen borrokaren babesle eta PAEko buruzagiaren— heriotzaren hamabosgarren urteurrena dela eta. 2019an filmatutako filmak Jerikotik Gazako mugaraino egin zuen bidaiari jarraitzen dio, Zisjordania okupatu batean zehar, non kontrolgune bakoitzak, paisaia bakoitzak, promesa hautsien arrastoa duen.
Palestinako memoriaren ondoren, National Pride: From Jericho to Gaza-k Hassan Al Balawi Bruselan bizi den diplomazialariari jarraitzen dio bere sorterrira itzultzen denean Yasser Arafaten —askapen borrokaren babesle eta PAEko buruzagiaren— heriotzaren hamabosgarren urteurrena dela eta. 2019an filmatutako filmak Jerikotik Gazako mugaraino egin zuen bidaiari jarraitzen dio, Zisjordania okupatu batean zehar, non kontrolgune bakoitzak, paisaia bakoitzak, promesa hautsien arrastoa duen.
Espainia eta Aljeria artean, Soumaya bere familiarekin eta sustraiekin elkartzen da berriz. Barre, otoitz eta oroitzapenen artean, emakumeen hiru belaunaldik hariak ehuntzen dituzte distantziaren, fedearen eta tradizioaren bidez.
Espainia eta Aljeria artean, Soumaya bere familiarekin eta sustraiekin elkartzen da berriz. Barre, otoitz eta oroitzapenen artean, emakumeen hiru belaunaldik hariak ehuntzen dituzte distantziaren, fedearen eta tradizioaren bidez.
Hego-ekialdeko Espainian, horma handi batek bi mundu banatzen ditu. Mundu osasuntsu bat, eta gaixo, kutsakortzat jotzen den beste bat. Fontilleseko sendategia lepraz gaixotutako pertsonentzat babesleku izan da. Zuzendariak horma hori zeharkatzen du, haren alboan eta gainetik ibiltzen da. Guztiek batera haren oroimenaren zatiak gorpuzten dituzte eta desagertzen ari den mundu baten kontakizunaren zaindari bihurtzen dira.
Duela gutxi aurkitu zituzten Gazako bizitza islatzen duten 2001eko hiru MiniDV zinta. 1989an espetxeko kide ohi baten bilaketa gisa hasi zenak ustekabeko bidaia bat eragin zuen Gazako iparraldetik hegoaldera, Hasan bertako gidariak lagunduta, eta orain ez dakigu hari zer gertatu zitzaion.
Memoriari, galerari eta denboraren joanari buruzko gogoeta zinematografiko bat, zeinak agian inoiz berriz aurkituko ez diren bizitzak eta iraganeko Gaza bat irudikatzen dituen.
Una reflexión cinematográfica sobre la memoria, la pérdida y el paso del tiempo, que plasma una Gaza del pasado y unas vidas que quizá nunca más vuelvan a ser recuperadas.
Duela gutxi aurkitu zituzten Gazako bizitza islatzen duten 2001eko hiru MiniDV zinta. 1989an espetxeko kide ohi baten bilaketa gisa hasi zenak ustekabeko bidaia bat eragin zuen Gazako iparraldetik hegoaldera, Hasan bertako gidariak lagunduta, eta orain ez dakigu hari zer gertatu zitzaion.
Memoriari, galerari eta denboraren joanari buruzko gogoeta zinematografiko bat, zeinak agian inoiz berriz aurkituko ez diren bizitzak eta iraganeko Gaza bat irudikatzen dituen.
Guillermo Fernández-Zúñiga XX. mende hasierako zinema zientifikoaren aitzindari espainiarraren «La flor de Irupé» film galduaren bilaketak bidaiai bat eragiten du familia-istorioetan eta artxibo nazionaletan barrena. Yrupẽaren hazkunde motela ikusi ahala, irudi eta isiltasunen geruzak sortzen dira.
Guillermo Fernández-Zúñiga XX. mende hasierako zinema zientifikoaren aitzindari espainiarraren «La flor de Irupé» film galduaren bilaketak bidaiai bat eragiten du familia-istorioetan eta artxibo nazionaletan barrena. Yrupẽaren hazkunde motela ikusi ahala, irudi eta isiltasunen geruzak sortzen dira.
