Film bat bi zatitan: lehenengo ekitaldia munduko lore azokarik handienetako baten behaketa dokumental gisa filmatuta dago eta, ondoren, gizon bati buruzko fikziozko bigarren ekitaldia dugu: gaixotasun terminal bat du eta ezezagun batekin topo egiten du tren geltokiko tabernan. Hausnarketa erradikal bat agortzen den denborari buruz eta egiteke dagoenari buruz, zeina Pirandelloren antzezlan baten egokitzapena baita.
50eko eta 60ko hamarkadetan, Estatu Batuetako landazabalaren sakonenean, Catskills mendien magalean zegoen egurrezko etxe bat, atzean aletegi bat ere bazuena, trabestien lehen sare klandestinoaren egoitza izan zen. Dianek eta Katek 80 urte dituzte orain. Bere garaian, gizonak ziren, eta baita erakunde sekretu haren parte ere. Gaur egun, trans nortasunaren lehen egunetako oinarrizko kapitulu ahaztu hau kontatzen digute.
Tooba Gondal jihadista britainiar zitalenetako bat da. 20 urte besterik ez zituela, Londresetik joan zen Estatu Islamikoarekin bat egiteko, eta mundu osoan ospetsu egin zen “ISISeko ezkontzagin” gisa, ISISeko borrokalariekin ezkontzeko prest zeuden mendebaldeko dozena bat emakume errekrutatu ondoren. 2014 eta 2017 bitartean, modu aktiboan aritu zen sare sozialetan propaganda egiten. Bi urtez desagertuta egon ondoren, 2019an Benedetta Argentieri zuzendari eta kazetari freelanceak Tooba filmatu zuen, Ar‑Raqqan, Sirian. Kameran ikusten dugun neska jator, argi eta otzana al da? Edo estremista biolento bat? Gerra Santu Islamikoari buruzko gogoeta interesgarri bat da, kalifa‑herriko parte diren emakumeen, borrokalarien eta borreroen beraien ikuspegitik.
Mendeak dira baleak arrantzatzen direla. Badirudi gizonaren indarkeriaren emaitza dela, zeinak bere burua suntsitzen baitu natura suntsituz. Kapitalismoaren goraldiarekin bat etorriz, oraindik ere indarrean jarraitzen du jardun horrek, gizakiek natura eta aurre egiteko gai ez diren izakiak betiereko nola suntsitzen dituzten islatuz.
Aspaldi honetan gatazkak areagotu egiten dira futbol estadioetan, izan ere, futbol partidatan egoten diren gertaerak titulu supiztaile gisa iristen dira hedabideetara. Bien bitartean, Jugoslaviako sei errepublika ohietako armadak urtero elkartu dira azken hamarkada honetan bakearen izenean areto-futbol txapelketa bat egiteko, eta hedabideek ez dute ia horren berri eman.
Zein da IKEAko mahai baten haustura-puntua hondatzen ari den adiskidetasun baten pisuaren aurrean? Postrearen ordua da ia, eta prentsatutako egur zatiak apurtzeko zorian daude. Istorio kubista bat da hau, bi lagunei, galdutako mahai bati eta haren ordezkoari buruz.
Paisaia berreraikitzeko ahalegin bat da hau. Kantauri itsasoaren ertzetan dagoen atsedenleku eta tiro-zelai bat, 1937 eta 1943 artean frankismoaren kontzentrazio-eremu izandakoa. Ikuslearekin behatzailearen begirada partekatuz, filmak espazio horri esanahi berri bat eman nahi dio, bere esanahi politikoa itzuliz. Baina helburua ez da ikusezina den hori erakustea, ezta filmatzea ere, baizik eta gaur egun existitzen den horretan falta dena ikusaraztea.
Marko eta Maja pisuz aldatzen ari dira Sarajevon eta inoiz ikusten ez ditugu solasaldien arteko isiltasuna beren maitasunaren hondarrak dira. Majaren depresioak Markoren borroka poesia bihurtzen du, eta irratian Markoren poemak entzuten dira, beraien arteko komunikaziorako azken zubi bihurtuz.
Detroiteko paisaia postindustrialaren aurrean, “bisitariak” zerutik iristen dira jakintza bila. Zibilizazio baten aztarnak baino ez dituzte aurkitzen, eta transmisio kodetu bat, hiriko irudien eta soinuen artean.
Emakumea eta gizona gela batean daude, geko bat dago terrarium batean, hainbat euli lanpara baten inguruan hegan ari dira. Pixkanaka, bere jardueren eta behatutako elementuen arteko dependentzia eta analogia gehiago ezagutzen ditugu, beraien unibertsoen erritmoa azkartu ahala. Badirudi erakusten den mikrokosmosak interakzio erritmiko bat duela eta ordena kosmikoren baten baitakoa dela.
Hauek dira labanetatik eta odolez zikindutako trapuetatik gertuago sentitzen den pertsona baten haurtzaroko soinu eta irudiak; eta ez hainbeste haurrak jolaseak imajinatzean haurtzaroari egozten zaion araztasunaren hurbil dagoen batenak. Haurtzaroaz hitz egitea, ordea, ez da soilik odolaz hitz egitea, baizik eta baita amaz eta haren haragiaren usainez hitz egitea ere.
Eliasek 17 urte ditu eta aita bat-batean galdu du. Bai institutuan, bai etxean, ama eta lagunak bere erreakzioaren zain daude, baina ez da iristen. Eliasek bere bizitzarekin jarraitzen du ezer gertatu izan ez balitz bezala.
Oroitzapen bat —eta haren atzetik datorren desintegrazioa— berriz bizitzeko prozesua irudi asoziatibo batzuen bitartez. Bere irudien efektuaren bitartez, animazioak ikusleak egoera mental eta emozional hipnotiko batera eraman nahi ditu, memoriaren izaera anitza eta gure oroitzapenetara jaistearen poz atsegin eta iragankorra sentitu ditzaten.
Puntada a puntada, fotograma por fotograma y recuerdo a recuerdo, este trabajo da a conocer la historia de Heleny Guariba, filósofa, profesora y directora de teatro que fue desaparecida en 1971 por la dictadura que tuvo lugar en Brasil. Está inspirado en las arpilleras, arte textil popular que surgió en Chile en respuesta a los horrores del régimen militar de Augusto Pinochet, que desvelaban lo que las palabras no podían contar.
Hileta-auto batek Medellingo kaleak zeharkatzen ditu eta, bitartean, zuzendari gazte batek hiri bortitz eta kontserbadore honetan bizitako iraganaren istorioa kontatzen du. Gogora ekartzen du nolakoa izan zen bere lehen filmaren preprodukzioa, mamuak zituen B klaseko filmarena. Filmean Medellingo queer eszena gaztea erakusten da, baina protagonista nagusia heroina-gaindosi baten ondorioz hiltzen da 21 urterekin, zuzendariaren hainbat lagun bezala. Dokumentala honek belaunaldi suntsitu baten ametsak, zalantzak eta beldurrak aztertzen ditu, eta baita zinema egiten jarraitzeko dauden zailtasunak ere.
Una joven sorda recita The Star Spangled Banner (himno nacional de los Estados Unidos) en lenguaje de signos tal y como se enseña en el Instituto Gallaudet de Washington, D.C. Esta es una de las quince películas rodadas en 1901 como parte de la serie Washington, D.C., Schools.
Gorren barnetegi bateko ikasleen bizitzako hamar minutuko kapitulu bat denbora errealean berreraikita.
Várzea Queimada komunitatean, Piauíko Sertãon, Brasilgo ipar-ekialdean, 900 biztanle inguru eta biztanleria gorraren indize altua dituen leku batean, urarekiko sarbidea eta inbertsio publikoak eskasak dira, eta baita Brasilgo Zeinu Hizkuntza (Libras) ofiziala ikasteko aukerak ere. Muga horien guztien aurrean, Várzea Queimadako gorren komunitateak bere hizkuntza propioa sortu du. Gorputzeko eta ahoko ariketak, aire zabaleko agertoki inprobisatuak, bertako 18 pertsonen (gizonak eta emakumeak) lekukotasun espontaneoak jasotzeko. Lekukotasun gehienak, itzuli gabeak, hitzaldiz hitzaldi berrikusten dira, keinuak hitzekin lotuz, Várzea Queimadako keinuen hiztegia sistematizatuz; bere unibertsotik eta galderetatik harago doan hizkuntza berri bat irakasten duen bideo hezigarri baten aurrean gaudela dirudi.
1977ko uda, Londres, Erresuma Batua. Sex Pistols taldeak God Save The Queen abestia atera du Erreginaren tronuratzearen 25. urteurrenaren ospakizunarekin bat etorriz. Berehala debekatzen dute. Musika zerrendetako 1. postura berehala iritsi arren, ez da inoiz irratian entzuten… isildu egin dute. Jatorrizko abestiaren sorrerako bulkada anarkikoaren omenaldi lotsagabea eginez, eta bisualki berrituz, gure bertsioak britainiar zeinu hizkuntzak oraindik ere sinesgarria den mezua helarazteko duen ahalmena aztertzen du.
Txanogorritxo amonaren etxera doa. Basoan, otso maltzurrarekin topo egiten du eta Txanogorritxo engainatzen saiatzen da, bera eta amona afaltzeko ahaleginean.
“Fire”, Giselle Meyerrek hilkortasunari buruz idatzitakoa poema bat da, eta beirazko xafla mate baten atzetik filmatuta dago, maitagarrien ipuin baten antzeko ikuskizuna eskainiz. Bost film labur berritzaileko serie bateko pieza bat da, eta poesiak zeinu hizkuntzan duen indarra erakusten du. Motioning (Bewogen) izeneko serieko poemen film guztiek konposizioaren dinamika osatzen duten erritmo bisuala, errepikapena, plano zabalak eta lehen planoak dituzte.
Ukrainako 2014ko iraultzan zehar, Roma, 13 urteko kaleko mutiko bat, Kieveko fronteko lerroetan korrika dabil harriak eta molotov koktelak jaurtitzen. Azkar bihurtuko da iraultzaren aurpegi eta maskota. Baina, kamuflaje‑uniformearen, eguzkitako betaurrekoen eta beldurgabetasunaren azpian, umezurztegi bateko mutil bakarti bat ezkutatzen da, zeinak, 5 urte geroago, 18 urte beteko baititu eta kale gorrian geratuko baita, poltsikoan metxero bat eta laban bat besterik ez dituela.
Kassandra Wedel dantzaria, aktorea eta, oro har, artista da. Hirian zehar ibiltzen da inguruko soinuak eta mugimenduak biltzen, bere musika eta dantza propioak konposatzeko. Berarentzat soinuak eta musikak zer esan nahi duten aztertuko dugu, eta dantza musikara itzultzeko prozesuaren lekuko izango gara. Soinua eta musika hautemateko ditugun moduak ezbaian jarriko ditu. Bere abantaila bakarra? Gorra dela.
Sarya (17) Japonian errefuxiatuta dagoen neska kurdu bat da. Badirudi ondo doakiola: unibertsitatera sartzeko nota onak ditu, lagun onez inguratuta dago eta Sotarekin duen harremana gero eta bereziagoa da. Dena den, Saryaren bizitza hankaz gora jartzen da errefuxiatu estatusa ukatzen dietenean, bere familiak ezingo baitu, ez hirian lan egin, ez bidaiatu. Bere aita, bizimodua ateratzeko lanean ari zena, atxilotu egiten dute legez kanpoko langilea izateagatik. Bat‑batean, Surya behartuta dago bere anai‑arreba txikiez eta bere existentziaz beraz arduratzera.
EZ BULTZA EGIN! (EBE) MawatreS eta Igor Rezolak zuzendutako proiektua da, eta zinema, musika eta artea uztartzen ditu. ZINEBI – Bilboko Zinema Dokumental eta Film Laburren Nazioarteko Jaialdiaren 64. ediziorako aurkezten duten proposamenak, Mathieu Kassovitzek zuzendutako eta 1995ean estreinatutako La haine (Gorrotoa) film frantsesa du abiapuntu. EBE-k, ekoizpen kultural eta artistiko garaikidea medio, filma errebisatzeko, berrirakurtzeko, birpentsatzeko, berrinterpretatzeko eta modu kolektiboan honen inguruan lan egiteko ariketa bat egitea proposatzen du. Horretarako Dano (Ziontifik), Los Voluble, herra (ber 3), Maria Muriedas + Iñaki Billelabeitia, Beñat Krolem, Sandra Perez, Miguel Espiga, Raúl Jiménez, Lide Billelabeitia, Xabier Achurra eta Adrián Romeroren partehartzearekin kontatuko da.
OSTEAN, TOPAKETA AGNIESZKA HOLLANDEKIN
Bakarrizketa bat ertzen trinkotasunean bizi den eraiki batean, muga iragazkorrei eta lege iragazgaitzei buruzko istorioak, gogoeta bat zirkulazio askeak, ezagutza libreak eta espazio libreak duten mehatxuari buruz.
Guoqiang sozialki baldarra da; poeta da eta instagramen eskuz idatzitako bere Haikuak argitaratzen ditu noizean behin. Bere haikuentzako arreta handiagoa lortzeko asmoz, Guoqiangek Augustine Chua tokiko idazlearen idazketa taldera joatea erabakitzen du, haren iritzia jasotzeko. Azkenean, galdera-erantzunetarako tartean galderak egiteko tartea du eta guztiz nahastuta geratzen da, talde osoan deserosotasun handia sortuz.
Ezerezak eztanda egiten du eta zerbait ateratzen da bere baitatik. Masa ilun eta mundruneztatu batetik izakiak ateratzen dira begiztan, mugimentu errepikakorretan: ez dute generorik eta bakarrik daude. Dena aldatzen da haietako batek “zerbait” aurkitzen duenean. Bere baitatik ateratako bola gorri bat da. Berehala, bola handitzen hasten da, forma aldatzen du eta izaki guztiak hipnotizatzen hasten da.
Lur idor batean negutegi bakarti bat dago, lau biztanlerekin. Handik gertu dagoen laku batetik gizon misteriotsu bat atera da eta motor gainean doa bizidunen arimak ehizatzera. Negutegiko neska batek —harrapatu ez duen bakarrak— arimen ehiztariari jarraitzen dio korridorez eta hondakinez betetako erreinu ezkutu bateraino. Azkenean, bere etsaiaren gordeleku sekretura iristen denean, ulertzen du den-dena zeremonia alkimiko baten parte zela, eta berak jarri behar diola amaiera.
Satakshi eta Madhu elkarrekin joan ziren eskolara; hainbat urte dira ez dutela elkar ikusi eta Kalkutako Durga Puja jaialdiko gau batean topo egiten dute. Gauak aurrera egin ahala, elkarrekiko sentimenduak dituztela jakingo dugu, baina ez dira elkarri adierazteko gai. Beren sekretuak jasota daude: Madhuk eskola garaitako koaderno batean idatziz jaso zuen, eta Satakshik Madhuri gau hartatik sei urte igaro zirenean postal bat bidali zion.
Eguzki argirik ikusten ez duten nerabe batzuek bidaia bat egiten dute Balear Uharteetara eguzkiaren eta beroaren bila. Xurgatu egin beharko dute eta edukiontzi gisa jokatu, beren sorterria den Erresuma ilunera eramateko.
Holokaustotik bizirik atera zen pertsona batek bizitza salbatu zion txerriari idatzitako gutuna irakurtzen du. Neskatxa batek bere testigantza entzuten du eskolan eta amets bitxi batean murgiltzen da, non identitateari, trauma kolektiboari eta giza izaeraren muturreko portaerei buruzko galderei aurre egin behar baitie.
Maria, 48 urteko emakume bat, bi munduren artean harrapatuta dago: bata aszetismoak gidatzen du eta, bestea, bere bi semeekiko harremana berreskuratzeko eta haiekin egoteko beharrak. Kontu handiz konposatutako planoen eta soinu minimalisten bidez, bere eguneroko bizitza, pentsamenduak eta emozioak antzeman ditzakegu.
Hiru neska txinatar gazte “hitzordu” berezi batean daude beren bikotekide artifizialki adimendunekin, eta era horretako harreman intimoen bakantasunaz eta mugez gogoeta egiten dute. Lan honek lotura horien aberastasuna jasotzen du, galdera filosofikoetatik hasi eta une intimoetaraino, maitale artifizialki adimendun horiek benetan ematen duten segurtasun eta konpainia sentsaziotik igaroz.
Ava eta Hélios, maitale diren lagunak, beren bilakaera izaten ari dira Paris zoragarrian. Festa batean, elkarrekiko duten obsesioak gehiegikerietara eta manipulaziora eramaten ditu.
Sergio Cortesik eguzkiaren behaketari eskaini zion bere bizitza. Locarnoko La Specola Solare Ticinese behatoki federalean, 1957 eta 2021 bitartean, eguzki-orbanen 15.000 marrazkitik gora egin zituen, bere jainkoaren erantzunik inoiz jaso ez duen monje baten pareko fedeak bultzatuta.
Emakume bat orbanez, puntuz eta pentsamendu errepikakorrez betetako mundu batean harrapatuta dago…
Ming 19 urteko neska bakarti bat da, eta gaueko txandan egiten du lan denda batean. Egun batean, Udaberriko Jaialdirako gutxi falta denean, bere auzoko Ruik gonbidatu egiten du afari “berezi” batera, bere iragan ezkutua gogoraraziz.
Umerzuztu berria den, eta galera itzel baten zauria duen mutiko batek besoko protesi bat uzten dio ikaskide bati egun baterako. Ikaskideak protesia hainbat ehundura eta materialen eraginpean jartzen du, prozesu guztia dokumentatuz. Ilargia eguzkira hurbildu ahala, mutikoak uraren gainean ezohiko isla bat ikusten du… Zer gertatuko da gorputz-adarrarekin, eta zer gertatuko da grabatutako bideoekin?
Film bat bi zatitan: lehenengo ekitaldia munduko lore azokarik handienetako baten behaketa dokumental gisa filmatuta dago eta, ondoren, gizon bati buruzko fikziozko bigarren ekitaldia dugu: gaixotasun terminal bat du eta ezezagun batekin topo egiten du tren geltokiko tabernan. Hausnarketa erradikal bat agortzen den denborari buruz eta egiteke dagoenari buruz, zeina Pirandelloren antzezlan baten egokitzapena baita.
Egunkariko iragarki batean, Ruth Beckermannek casting bat iragartzen du testu pornografiko oso ezagun batean oinarritutako film baterako. Ehunka gizon ikusten ditugu “ Josefine Mutzenbacher or The Story of a Viennese Whore, as Told by Herself ” eleberriaren pasarteei aurre egiten, sexua inoiz baino nonahikoa izan arren, oso giro moral kargatua dagoen garai batean.
Tooba Gondal jihadista britainiar zitalenetako bat da. 20 urte besterik ez zituela, Londresetik joan zen Estatu Islamikoarekin bat egiteko, eta mundu osoan ospetsu egin zen “ISISeko ezkontzagin” gisa, ISISeko borrokalariekin ezkontzeko prest zeuden mendebaldeko dozena bat emakume errekrutatu ondoren. 2014 eta 2017 bitartean, modu aktiboan aritu zen sare sozialetan propaganda egiten. Bi urtez desagertuta egon ondoren, 2019an Benedetta Argentieri zuzendari eta kazetari freelanceak Tooba filmatu zuen, Ar‑Raqqan, Sirian. Kameran ikusten dugun neska jator, argi eta otzana al da? Edo estremista biolento bat? Gerra Santu Islamikoari buruzko gogoeta interesgarri bat da, kalifa‑herriko parte diren emakumeen, borrokalarien eta borreroen beraien ikuspegitik.
Udako egun baten berotan, Draginjak bere antza duen gorpu bat aurkitzen du. Udako egun baten berotan, Draginjak sasi‑senar bat kontratatzen du bere lagunen aurrean plantak egiteko. Neguko gau baten hotzetan, Draginja kalez kale dabil, galdutako oroimena berreskuratzeko itxaropenez. Hiru bizitza posibleren bitartez, adin ertaineko emakume bat bere larrutik ateratzen saiatzen da.
Haur komunitate bat Amazoniako oihanean isolatuta bizi da, eta naturarekiko harreman oso estua du. Pastaza ibaiaren urten eta zuhaitzen adaburuen artean, haurrok beren eguneroko bizitza ia modu autonomoan bizitzen dute, elkarlanaren zentzu handiarekin.
Pieza hau irudien, errepikapenen eta memorien collage bat da, 80ko hamarkadan Kolonbian emandako albistegietako artxiboetan esku hartuz egin dena. Berreraikuntza hau belaunaldi batekin lotuta dago —nire belaunaldiarekin— zeina normal bihurtu ziren eta zentzurik ez zuten irudi horiez inguratuta hazi baitzen.
Obra honen ezinbesteko iturrietako bat To Watch the War (2018) bost orduko dokumental anonimoa da: topatutako metrajeko zinemagintza bere horretan. Film hau, beraz, Ukrainako Donbass eskualdean filmatutako irudi amateurren bigarren mailako jabetze artistiko bat da, eta irudi horiek konbinatu egiten dira Kavelinak berak egindako gerraren aurkako poema surrealista bat sortuz. Gerrako bideoen artean tartekatu egiten dira zuzendariaren beraren segmentu bizidunak, mise-en-scènes antzeztuak eta 1930etik aurrerako Donbasseko artxiboko irudiak (garai hartan eskualdea Estalinen Sobiet Batasunaren industrializazioaren ardatz bihurtu zen, eta baita klaseen arteko gerra kartsu baten gune ere).
2022ko martxoaren 14a, Errusia eta Ukrainaren arteko gerraren 2.944. eguna. Azken asteotan, gerra biziak lekuak eta pertsonak nahastu ditu, ezaugarri eta rol berriak azalerarazten dituen dimentsio postapokaliptiko bat sortuz. Milaka kievtar metro geltokietan bizitzen ari dira. Hiriburuko aldiriak, behin eremua lasaiak zirenak, okupatzaile errusiarren suntsipenaren eta arpilatzearen gune bihurtu dira gerra honetan.
Ukrainako errealitatea bi alditan banatzen da: gerra aurrekoa eta gera ondorengoa. Herrialde osoa hartzen duen erresistentzian, herritar oro saiatzen da laguntzen. Ukrainarrek ogibideak aldatu dituzte gerra garaiko beharretara egokitzeko. Eskultoreek tankeen aurkako oztopoak fabrikatzen dituzten beren arte lantegietan. Terrakotazko armada bezalaxe, irudi isilak —Ukrainako pertsonaia ospetsuenak, aingeruenak, kosakoenak eta Jesu Kristoren kopia ugari— izoztuta daude sorkuntza berriak iristen diren bitartean. Artisauek metalezko tresnak galdatzen dituzte Ukrainako Indar Armatuentzat.
2022an, Mantas Kvedaravičius Ukrainara itzuli zen, Mariupolera, gerraren bihotzera, 2015ean ezagutu eta filmatu zuen jendearekin egoteko. Haren heriotzaren ondoren, bere ekoizleek eta kolaboratzaileek ahalegin guztiak batu dituzte bere obra, ikuspegia eta fimak transmititzen jarraitzeko. Indar eta sentsibilitate handiz, dokumentu honek islatu egiten du nolakoa den bizitza bonbardaketen artean, eta tragedia eta itxaropena transmititzen duten irudiak erakusten dizkigu.
Nereak eta Martinak, lagun bat galdu dute. Gertaera honen ondoren ez dute elkar komunikatzea lortu. Egun batean, Nereak hondartzara gonbidatzen du Martina.
Iristean, mina saiestezko, Nereak karta jokoa proposatzen dio bere lagunari. Jolasten ari dira, baina bakoitzaren jarrerak oso desberdinak dira. Nerea aktibo dago, egoerari buelta emateko gogoz, Martinak, aldiz, eta haserre dago, amorrua ematen dio Nereak egoeraz hitz egitea saihesten duela sentitzeak.
Bergie terminoa Hegoafrikako hitz bat da, etxegabeei erreferentzia egiten diena. Horrela esaten diete iraganean Taula Mendian (afrikaansez: Tafelberg) babesten zirelako. Legearen agente batek etxegabeak bota behar ditu 10 kilometroko aisialdiko lasterketa bat dela-eta; orduan, legearen eta erantzukizun pertsonalaren arteko elkargune konplexuan barrena ibili beharko da, sarritan alde batera utziak direnen duintasunari aurre egin behar baitio.
Dokumentalaren eta ikusizko kontakizunaren arteko espazioa. Artxiboko materiala eta irudi berriak tartekatuz, film honek ikuspegi paregabea eskaintzen digu Ermandade Zuri Unibertsalaren bide baketsu eta sublimatuei buruz.
Rachid Infernuko auzoan bizi da, zehazki Heriotza-Fabrika zahar batean, berak deitzen duen moduan. Inork ez du ziur zergatik deitzen dioten horrela; hipotesiak eta kondairak baino ez daude. Rachidek badaki zergatik.
Karen gaztea obsesionatuta dago uneko influencer ospetsuenarekin, Kamilah Kayrekin, eta bere antz handiagoa izateko ebakuntza bat egitea erabakitzen du. Karen berriak sareetan duen harrera ona ikusita, aurreztutako diru guztia ebakuntzatan gastatzen hasten da. Zenbat eta Kamilahren antz handiagoa eta bere buruaren antz txikiagoa izan, orduan eta hobea da bere bizitza, harik eta egun batean bere bizitza berri idilikoan zerbait izugarria gertatzen delako dena hankaz gora jartzen den arte.
Izaro eta Clara, 17 urteko neska nerabe bi, begirale lanetan ari dira haurrentzako udalekuetan. Egun berotsu batean, Clarak irrikaz musukatzen du laguna. Izaro, grinak itsututa, noraezean dabil gertatu zaiona kudeatu nahian, baina prest dago Clarari jarraitzeko, hark nahi duen eremura.
Poliziak bortizki erreprimitu du manifestaldi baketsu bat Minsken. Bielorrusiako Belsat TV telebista kate independenteko bi emakume kazetari dira gertaerak zuzenean ematen ari diren bakarrak. Poliziaren drone batek aurkitzen dituenean, erabaki dramatiko bati egin beharko diote aurre. Katerina Bakhvalova eta Daria Chultsovaren benetako istorioan oinarritutako drama bat da. 2020an kolonia penal batean bete behar zuten bi urteko zigorra jarri zieten eta, 2022ko uztailean, Katerinaren epaia zortzi urtera luzatu zuten.
Mendeak gizonen begiradak jasaten. Orain, medusa hauek harri bihurtzen dute begiratzen dien oro.
Andrea ogibide berezia duen neska gazte bat da. Norbaitek gertakari paranormalak sumatzen ditu etxean eta bera da azalpen bat eman dezakeen bakarra. Baina Andreak gauza bera esaten dio bisita bakoitzean: Ez dago mamurik, inoiz gure artean egon zen norbaiten oihartzunak dira.
Hainbat urtez elkar ikusi gabe egon ondoren, Annak ete Jasminek (ikastetxean Anna jazartzen zuen neskak) kasualitatez egiten dute topo Jasminek alaba Annaren dantza eskoletara eramaten duenean. Anna eta Jasmine modu zibilizatuan portatzen saiatzen dira, baina zerbait dago ezkutuan eta, elkar ikustearen ondorioz, dantza-eskola alaia izango zena estatusagatiko borroka bihurtzen da, non emozioek Annaren zentzua lausotzen baitute. Biktima jazartzaile bihurtuko ote da?
Iritzi Publikoko Ikerketa Institutuak (OPOB) 90eko hamarkadan egindako ikerlanen arabera, poloniarren % 95 inguruk fededun gisa identifikatzen du bere burua. Aldi berean, langabezia-tasak marka guztiak hautsi zituen. Krisi garaian, jendeak espiritualtasuna bilatzen duenean, itxuraz ezinezkoak diren gertaerak posible bihurtzen dira…
Lan esperimental honek objektu espazial bat eta hura hilerri espazial batera nola erortzen den erakusten du. Emakume zientzialari batek objektu horrekiko atxikimendua eta leku misteriotsu hura dokumentatzen duten irudirik eza agertzen ditu. Zientzia-fikziozko alderantzizko bidaia baten moduan, saiakera honek benetako artxiboak eta fikziozkoak nahasten ditu eta gidatu egiten gaitu, jazarleak bagina bezala, leku ikusezin baten kanpoaldeetara.
Dentistaren besaulkiaren menpe, protagonistak minari aurre egitea eta gizakion izaera zekenari aurre egitea, beste aukerarik ez du. Bere burua distraitzeko, arrantzaleei eta itsasoari buruzko fantasiazko istorio batean babesten du bere burua.
Gaueko baso bateko zingira ilunetan, axolote distiratsuen talde bat araldian dago, elkarri laztanak eta hozka egiten. Handik gutxira, basoko biztanle askoz handiago batek, bi hankatan dabilenak, talde lizunarekin topo egiten du; makurtu egiten da izaki txiki eta distiratsuetako bat irensteko. Bere lagun potzoloek ere parte hartzen dute eta oturuntza hasten da. Eguna pixkanaka argitu ahala, beste jolas alai bat hasten da adarren goiko aldean.
Nicolasek Violette gonbidatzen du bere urtebetetzea elkarrekin ospatu dezaten.
Bere urtebetetze egunean, France, alaitu beharrean, bere beldurretan sartuz doa.
Florence eta François anaiak aitaren urtebetetzea ospatzeko prestatzen ari dira.
Bere 50. urtebetetze egunaren bezperan, Paula Dukerquera itzultzen da, aspaldi bizi izan zen lekura. Han, ez du aurkitzen bere iraganeko gizon bakar bat ere.
Ezkonduta egon arren, Ninonek bere maitale eta ezkongai ohi batzuk gonbidatzen ditu bere urtebetetzera.
Sable uharteko ekosistema aberatsean murgilduko gara Zoe Lucas naturalista eta ekologistaren eskutik, zeinak 40 urtetik gora baitarama Ozeano Atlantikoaren ipar mendebaldeko urruneko lur eremu honetan. 16mm tan filmatuta eta teknika zinematografiko ekologiko eta berritzaileekin egina, saiakera hau mundu naturalarekiko lankidetza ludiko eta begirunetsu bat da. Zoek zaldi basatien, foken eta zomorroen artean eramango gaitu, tontor, haran, sustrai, harea, eguraldi, urtaro eta izarren artean.
Egunkariko iragarki batean, Ruth Beckermannek casting bat iragartzen du testu pornografiko oso ezagun batean oinarritutako film baterako. Ehunka gizon ikusten ditugu “ Josefine Mutzenbacher or The Story of a Viennese Whore, as Told by Herself ” eleberriaren pasarteei aurre egiten, sexua inoiz baino nonahikoa izan arren, oso giro moral kargatua dagoen garai batean.
Hayat marinel aditua da, gizakiengandik eta bere senideek Frantzian duten iraganetik urrun nabigatzen duena, Ozeano Artikoan barrena. Baina bere ahizpa txikia, Leila, Inaya izeneko neskaz erditzen denean, bien mundua hankaz gora jartzen da; Iparrizarrak gidatuta, beren familiaren patua gainditzeko egingo duten bidaiaren lekuko izango gara.
Depresioaren Federazioaren erregimen gero eta autokratikoagoak isilarazita, 16 urte dituen Marusyak urte amaierarako bere belaunaldiaren suizidio‑estatistiketan sartzea erabaki du. Orduan, Kimi ezagutzen du eta maitasun‑istorio bat hasten da gobernu zapaltzailearen ondoezak harrapatuta dituen bi millenialen artean. Elkarrekin, Marusyak eta Kimik gaztaroko euforia, antsietatea eta miseria filmatzen dituzte, denborarik galdu gabe, drogen eta musikaren akuiluarekin.
Haleh ama oso babeslea da, bere 4 urteko semea, Ilya, mizke hazten duena. Egun batean, semeak hitz egiteari uzten dio eta Haleh eta bere senarra, Amir, bat‑bateko mututasunaren arrazoiaren eta erremedioaren bila hasten dira. Zenbat eta gehiago saiatu haurrarekin hitz egiten edo adituei kontsulta egiten, orduan eta okerrago jartzen dira gauzak bikotearentzat eta familiarentzat.
Ukrainako 2014ko iraultzan zehar, Roma, 13 urteko kaleko mutiko bat, Kieveko fronteko lerroetan korrika dabil harriak eta molotov koktelak jaurtitzen. Azkar bihurtuko da iraultzaren aurpegi eta maskota. Baina, kamuflaje‑uniformearen, eguzkitako betaurrekoen eta beldurgabetasunaren azpian, umezurztegi bateko mutil bakarti bat ezkutatzen da, zeinak, 5 urte geroago, 18 urte beteko baititu eta kale gorrian geratuko baita, poltsikoan metxero bat eta laban bat besterik ez dituela.
2022ko maiatzaren 7an Anoetako Belodromoan egindako kontzertura bidean Izarok bizitako erronken eta erronka hauekiko hausnarketen bilduma. Bost urte eskasean, kantautore hirueledun gaztea Euskal Herriko artistarik garrantzitsuenetarikoa bihurtu da. Muga fisiko eta mentalak gainditu ditu, bere lurraldeko agertoki guztiak lehertzera arte. Amaral, Zahara, Rozalén, Xoel López, Alex Ferreira eta Daymé Arocena bezalako artistekin kolaboratu du, eta Paris, Helsinki, Mexiko Hiria eta Buenos Aires bezalako hirietan jo. Dokumental honek Izaroren bidaia emozional pertsonala jasotzen du, pertsona/artista bizitza aldaketari buruzko hausnarketak, bake-itunak, lankidetza, eta zaintza eta samurtasunaren iraultza.
Bideoen bataila bat zera da, bi artista eta/edo kolektibo aurrez aurre jartzea, elkarri Interneteko bideoak umorez jaurti diezazkieten, ikusleen aurrean komentatzen dituzten bitartean.
Emakume bati ia Avioneta izena jarri zioten. Beste batek, liburutegi bat izan zuen bere kotxeko atzeko eserlekuan. Besteak, etxeko liburutegiko apal errebeldeen ondorioz hatz bat hautsi zuen. Zigarrogileek irakurketak entzuten dituzte lanean ari diren bitartean. Plantxagileek poemak gogoratzen dituzte. Horiei guztiei kantatzen diet. Suaren, uraren, sitsaren, hautsaren, ezjakintasunaren eta fanatismoaren aurka, emakume armada anonimo batek liburuak zaintzen ditu. Erresistentzia intimo bat da, epikarik gabekoa, iraultzarik gabekoa, armarik gabekoa.
Hayat marinel aditua da, gizakiengandik eta bere senideek Frantzian duten iraganetik urrun nabigatzen duena, Ozeano Artikoan barrena. Baina bere ahizpa txikia, Leila, Inaya izeneko neskaz erditzen denean, bien mundua hankaz gora jartzen da; Iparrizarrak gidatuta, beren familiaren patua gainditzeko egingo duten bidaiaren lekuko izango gara.
Zer sentitzen da musika jotzen duzunean? Zer esan nahi du entzuteak? Musikariei galdera existentzialak egin ahala, etenaldi luzeak gertatzen dira. Izan ere, posible al da musikaren emozioak hitzetan jartzea? Dokumentala inprobisazio zinematografikoko pieza bat da. Orainan presente egoteari buruzkoa da, jotzeari eta inprobisatzeari buruzkoa, jazzaren aitzindarien belaunaldien legatuarekin jarraitzeari buruzkoa eta inoiz entzun ez duzun zerbait sortzeari buruzkoa.
Hileta-auto batek Medellingo kaleak zeharkatzen ditu eta, bitartean, zuzendari gazte batek hiri bortitz eta kontserbadore honetan bizitako iraganaren istorioa kontatzen du. Gogora ekartzen du nolakoa izan zen bere lehen filmaren preprodukzioa, mamuak zituen B klaseko filmarena. Filmean Medellingo queer eszena gaztea erakusten da, baina protagonista nagusia heroina-gaindosi baten ondorioz hiltzen da 21 urterekin, zuzendariaren hainbat lagun bezala. Dokumentala honek belaunaldi suntsitu baten ametsak, zalantzak eta beldurrak aztertzen ditu, eta baita zinema egiten jarraitzeko dauden zailtasunak ere.
Bairro Altoko bihotzean, Lisboako erdigunean, inprenta zahar baten eraikina eraitsi dute luxuzko apartamentuak egiteko. Eraispen horretan, zuzendariak Lisboa jakin baten heriotzaren irudi perfektua ikusten du —zeina krisi finantzarioaren eta horren ondoriozko higiezinen salmentaren boomak eragin baitute—, eta hiriko eguneroko bat filmatzea proposatzen du, eraikuntza lanen eta bertako langileen egunerokotasuna erretratatuz.
Sarya (17) Japonian errefuxiatuta dagoen neska kurdu bat da. Badirudi ondo doakiola: unibertsitatera sartzeko nota onak ditu, lagun onez inguratuta dago eta Sotarekin duen harremana gero eta bereziagoa da. Dena den, Saryaren bizitza hankaz gora jartzen da errefuxiatu estatusa ukatzen dietenean, bere familiak ezingo baitu, ez hirian lan egin, ez bidaiatu. Bere aita, bizimodua ateratzeko lanean ari zena, atxilotu egiten dute legez kanpoko langilea izateagatik. Bat‑batean, Surya behartuta dago bere anai‑arreba txikiez eta bere existentziaz beraz arduratzera.
Ez da segurua airean itzulipurdi bat egiten saiatzea. Lepoa hautsi dezakezu, buruarekin lurreratu edota eskumuturretan kolpe txar bat hartu. Aukera horietako bat ere ez da atsegina eta, horregatik, nire avatarra arduratzen da horiek egiteaz. 6 nukleoko prozesadore batean praktikatzen du, ikaskuntza automatikoaren laguntzaz. Prozesadorea ez da munduko modernoena, baina iterazio bakoitzeko sei jauzi kalkulatzen ditu. Iterazio batek minutu bat behar du, hau da, 360 jauzi dira ordubetean eta 8.640 jauzi egunean. Nik neuk ezingo nituzke hainbeste jauzi egin.
33 influencerraren bizitza zenbat eta zoroago bihurtu, orduan eta gehiago hazten zaio beheko ezpaineko afta…
Rita abesbatza batean dago, baina desegitear dago entseguetarako lokala mantentzea ahalbidetzen zien udalaren dirulaguntza galdu dutelako. Orain, taldeak erabaki egin behar du ea onartu egingo duten bailara gehien kutsatzen duen enpresaren babesletza.
Ez nuen amona ezagutu, baina orain bere etxean bizi naiz. Pareta huts bat, atearen eskutokia, tantak darion txorrota. Bere objektuen memoria arakatzen dudan bitartean, nire amaren ahotsak iragan arrakaladun bat aipatzen du. Filmatu egiten dut. Oharkabean, gurea zen kontakizunak gure izateari utzi dio.
Basoan pieza mekanikoak jasotzen dituen robot batek liluratu eta erakarri egiten duen ninfa bat aurkitu du. Izakira hurbildu eta haren antza izateko asmoz, elementu naturalekin mozorrotzen saiatuko da, beldar batek epaitzen dituen bitartean
Misio heroiko batetik itzultzen ari dela, Cassi uharte misteriotsu batean harrapatuta geratzen da. Eremita xelebre bat ezagutzen du eta biak martxan jartzen dira itsasontzi berri bat bilatzeko. Uhartearen sakonera aldakorrek behartu egiten dute Cassi bere bilaketa berriz ebaluatzera; bien bitartean, eremitak bere iraganeko norbaiti aurre egin beharko dio.
Behatu gabeko emozio ugari ditugu. “I”ari beldurra ematen dio bota ez den kafe kikara batengatik besteek hura zalantzan jartzeak. Film osoa emozio horren behaketaren ingurukoa da. Hazten ari diren lau gauza hutsal irudikatuz, eta sortzeko arrazoiaren bilaketaren bidez, “I”ak, azkenean, emozio horren sorrera ikustea lortzen du.
Uzkurtzen denean, hedatu egiten da. Flotatzen du eta hondoratu egiten da. Banantzen du, baina lotzen du. Haiek ikusten ari naizela uste dudanean, haiek dira ni ikusten nautenak. Animaziozko errima bat, behaketa, grabaketa eta esperimentazio egun asko elkartzen dituena.
Berriz hasiko den baso bat. Inoiz ikusi ez duen paisaia oroitzen ari den herri bat. Eskuekin eta atxurrekin, lur idorrari eraginez, gainazalera atera nahi ditu noizbait Ullan hazitako zuhaitzak. Hemen etengabe jaiotzen ari da erreka, orain ere bai eta jada ahaztu duen hizkuntza batean mintzo da. Basoa izatera heltzean nork biziko ote du? Nola askatu daiteke lursail bat? Norbaitek izendatuko ote du? Non du hasiera herri batek?
Egun eder batean, bi ezezagunek lehenengo aldiz topo egiten dute. Hizketan hasi eta elkartzen ezagutzen ari direla, urrunean, badirudi mundua dardara batean dagoela.
Sistema autoritarioaren forma berri baten eta horretara egokitu diren herritarren arteko harremana aztertzen duen fabula bat. Pertsona talde bat jada garbi-garbi dagoen espazio ezezagun bat garbitzen ari da. Behin eta berriz ohartarazten dituzte estralurtarren eraso bat datorrenaz. Hareazko ekaitz batek espazioa betetzen du, estralurtarren erasoaren atariko gisa. Dena den, pertsona batek hareazko ekaitzaren atzean datzan sekretua aurkitzen du… Benetan existitzen al dira erasotzaile estralurtarrak?
Juanjo Navas kantaria, kale garbitzaile lanetan, Blas de Otero poetari eskainitako kaletik zebilen, XX. mendeko poeta handienetako bat eta frankismoaren aurkako borrokaren ikurra. Poetaren bertsoak deskubritu zituen halabeharrez, eta Blas de Otero Fundazioaren laguntzarekin, kantu flamenko bihurtzea erabaki zuen. Dokumental honek poesia eta flamenkoaren arteko topaketa hori jarraitzen du, Bilbo eszenatoki eta katalizatzaile den hiri batean.
Errusiak Ukraina inbaditu eta bi astera idatzia, drama honek Andrii Bondarenko antzerkigileak Ukrainan izandako bizitza irudikatzen du: bere haurtzaroko bakea eta lasaitasuna, eta dena markatu zuten trauma historikoak, iraultzak eta gerra.
Film laburren bilduma batek Errusiak 2022ko otsailean Ukrainan egindako inbasioaren ondorengo tragedia osoa azpimarratzen du. Xehetasun handiz erakusten du errusiarrek herrialdean nola egiten zuten aurrera, eskala handiko erasoaren eragina pairatzen zuten bizitzen eta komunitateen bitartez, eta baita lurraren alde borrokatzen dutenen bitartez ere. Dokumentalak erasoen indarra zehazten du, baina arreta nagusia komunitateen indarrean jartzen du, lazeria izugarriak pairatu baitituzte, baina erresilientziaz eusten baitiote hain zapalkuntza handiaren aurrean. Tragedia moderno honen errealitatea dokumentatzen duten gero eta film kopuru handiagoarekin bat egiten du bilduma honek.
Dokumental bat Brasilen inoiz egon den futbol jokalari onenetako bati buruz. Izenburuak Garrinchak bere zaleak liluratzeko zuen gaitasun horri egiten dio aipamena, nortasun chaplindarra, hanka okerrak eta arerioak ustekabean harrapatzeko gaitasuna zituen eta.
Samoa Estatubatuarreko futbol talde nazionalak munduko porrot okerrena jasan zuen Australiaren aurrean 31-0 galdu zuenean, FIFAren munduko sailkapeneko azken postura eroriz. Harrezkero, “munduko talde txarrena” bezala da ezaguna. Hamarkada bat baino gehiago da ez duela partida ofizialik irabazi, baina, hala eta guztiz ere, taldeak elkarrekin jarraitzen du futbolari dion maitasun hutsagatik, fede sakonagatik eta Samoa Estatubatuarreko harrotasunagatik.
Roman, Artearen Historiako ikaslea, Evaz maiteminduta dago; neska gazte haren siluetak osabak egindako eskultura bat ekartzen dio gogora.
Parisen ikasle dabilen neska gazte bat margolari batentzat biluzik posatzea pentsatzen ari da.
Luciek eta Evak ustekabean topo egiten dute aspaldian elkar ikusi gabe egon eta gero. Eva margolaria da orain, eta Lucie konbentzitu egin du berarentzat posa dezan bere egongelako sofa gorrian.
Bikote ezkonberri bat bere apartamentu berrira iritsi berri da. Hura apaintzeko, luzaroan beraiekin egongo den 30eko hamarkadako pintura bat aukeratzen dute.
Mélanie Parisen ikasten ari den neska gazte bat da, eta biluzik posatuko du argazkilari batentzat.
Ninon eta Vincent kaleko bi margolari dira, eta erretrata ditzaketen turisten ehizan dabiltza Parisko kaleetan.
Krisialdi betean, MEGESA (Sevilla), Battenfeld, Fisam, Eursotil, Roselson (Bartzelona) eta Babcock & Wilcox (Bizkaia) enpresetako langileek beren lekukotasuna jasota uzten dute. Krisialdi ekonomikoak enpleguaren erregulazioak, lantegiak ixtea eta jendea kaleratzea eragiten du. Sindikatuak kalera ateratzen dira, baina Moncloarekin lortzen dituzten akordioek ez dituzte langileak asetzen. Batzarrak, martxak, zirkulazioa mozteko ekintzak eta elkartasun eskeak herri osora hedatzen dira eta, Euskadin, Francoren heriotzaren osteko lehen greba orokorra antolatzen da.
Film hau saiakera bat da, 80ko hamarkadan Britainia handian gertatutako arrazagatiko eta mugimendu zibilengatiko istiluei buruz, eta 1985eko hiriko matxinadei buruz. Zehazki, 1985ean Birminghameko Handsworth auzoan eta Londresko erdigunean gertatutako istilu zibilak hartzen ditu abiapuntu gisa. Ideia batek zeharkatzen du film osoa: istiluak gizarte britainiarrak presentzia beltzaren gainean egindako errepresio luzearen emaitza izan zirela. Desordena zibila atsekabe baten istoriorako sarrera gisa irudikatzen da, eta atsekabe hori lotuta dago gainbehera industrialak eragindako drama nazionalarekin.
Filmaren abiapuntua Europan 60ko hamarkadan egindako zine militantearen berrikuspen kritikoa da, eta arreta emakumeek zine-genero horretan zeukaten ahalmen disruptiboan ipini da. Filmaren egiturak Itxaro Borda idazle euskaldunaren “Klara eta biok” (1985) narrazioaren berrikuspena du oinarri. Idazlea eta haren iraganeko hitzak aurrez aurre jarrita, euskal nortasun militantearen ikuspegi kritikoa eguneratu nahi da.
Elkarrekin lan egiteari buruzko esperimentu bat eta etorkizunari buruzko film bat. Elkarlana hondoratutako esklabo-ontzi bat aurkitu zutenean hasi zen, eta artista batek filosofo bati zera galdetu zionean: nola iritsi gizaki-ostera teknologiarik gabe? Eta filosofoak zera erantzuten dio: agian, denborarik gabeko film bat egin dezakegu. Emaitza esklabotzaren eta baliabideen erauzketaren arteko ebaketa barrutik hitz egiten duen bideo bat da, Black Live Matters eta bizitzaren materiaren artean dagoena, elementuen egoera-aldaketaren, intenporalitatearen eta tarotaren artean dagoena. Elkarrekin, gure buruari zera galdetzen diogu: zer gertatzen zaio gizatiarra den horri elementuen bidez adierazten badugu?
Filmak forma esperimentalak baliatzen ditu 1984ko Britainia Handiko bizitza behatzeko, arreta pertsona afrobritainiarretan jarriz. Filmak onartu egiten du zaila dela azalpen soiletara murriztea esperientzia horiek eragiten dituzten botere-dinamikak eta, horren ordez, “lurraldeak” terminoa erabiltzen du esku hartzen duten agenda eta esperientzia anitzak islatzeko. Agenda —edo lurralde— horietan arraza, klasea eta sexualitatea sartzen dira.
Paisaia mortu bat, beste planeta batekoa dirudiena. Hondartutako ontzi herdoildu eta bakarti batzuk. Inguruan basamortuko sasiak hazten dira, ekaitz gogorretan hareari eusten diotenak. Aralkum, Aral Basamortua, itsas hondo biluzi bat da, Aral itsasotik geratzen den azkeneko gauza. Ehundura zinematografiko desberdinak uztartuz, saiakera honek berrirudikatu egiten du jada lehortuta dagoen Aral itsasoa, arrantzale zahar bati berriz itsasoratzeko aukera emanez.
Muino batean eserita, Inaxiok emaztearen heriotza deitoratzen du bertso batekin. Bere biloba Ekaitz, aitonaren kantuak deitu izan balu bezala, baserrira itzultzen da aitona eta elikagaiak ematen dizkieten animaliak zaintzeko, horiek dituztela ere lagun. Biek, ingurua ikusteko begirada desberdinak eduki arren, bat egingo dute berriz ere eta elkarrekin egingo dizkiete aurre etorkizuneko zailtasunei.
Borisengandik banandu ondoren, Lara bere sorterrira itzuli da, Bartzelonara. Han, bere lagunek, maitaleek eta Castells-en tradizio katalanek bere ametsak eta nahiak eraldatuko dituzte.
Urtebete igaro da Ainhoaren aita hil zenetik. Ordutik, amarekin bizi da aitarekin bizi ziren baserrian. Inguru guztiak aita gogorarazten dioenez, Ainhoak bertatik alde egin nahiko du. Amak, ordea, alaba berarekin mantendu nahiko du. Baserriko behi baten heriotzaren aitzakia hartuta, Ainhoa hirira joatea ekiditen ahaleginduko da ama.
Sofiari Ama Birjina agertu zitzaion. Gero, Lurdako Andredena Mariaren santutegiara joan zen, eta gaitz sendaezin batetik sendatu zen. Beste garai batean eta beste leku batean, mediku-talde bat haren kasua aztertzeko bildu da. Zer gertatzen da zientziak eta erlijioak topo egiten dutenean?
Antzezle bat eta filmegile bat zinemarako gidoi bat entseatzen ari dira. Gidoiak María Dolores González Katarain “Yoyes” zenak 1980tik 1985era bitartean idatzi zuen egunkariaren zatiak jasotzen ditu. Egunkaria Mexikon erbesteratuta zegoenean idatzi zuen, jada ETAko buruzagitza eta erakunde armatua bera utziak zituenean.
Ale, hamazazpi urteko neska gazte bat da, eta Costa Ricako landa eremu batean bizi da bere bi neba-arreba txikiekin. Isiltasunak, erresuminak eta alaitasun une laburrek elikatutako paisaien bitartez, Ale bere anaiak egia larritik babesten saiatuko da: amak abandonatu egin ditu.
Ekaineko gau bero bat da. Maia eta Txemak ostiral arrats lasai bat pasatuko dutela pentsatzen dute. Alabaina, bere pisutik, bikoteak gatazka bat entzuten du kanpoan. Maia karrikan emazte batentzat zerbait larria gertatzen ari dela sentitzen du eta Txemaren konbentzitzea saiatzen da bere bikotea zalantzan eman arte.
Zinemagile batek 2020ko otsailean gurasoekin Singapurren egindako txango paregabe bat dakar gogora. Bizitzari, heriotzari eta uharte txiki honetako paisaia aldakorrari buruzko behaketa bat da.
Baso misteriotsu batean, amets nostalgiko batek emakume bat erakartzen du, tximeletei begira dagoenean.
2021ean, ehunka mila pertsona kaleetara irten ziren Brasilen, pandemia betean, Bolsonaroren gobernuaren aurkako protesta egiteko. Joyce Wielanden 1973ko izen bereko filmean oinarrituz, film honek manifestaldi horiek erretratatzen ditu, arreta gizakien eskuetan jarriz, eta ez Wielanden oinetan. Super 8 mm-ko ektachromean egindako irudiek hainbat keinu erakusten dituzte, afektua, erresistentzia, babesa, poza edo errepresioa adieraziz.
Bakytek 10 urte ditu eta aitarekin bizi da. Elkarrekin joaten dira bainuetxeetara eta elkarrekin bazkaltzen dute. Ez dute asko hitz egiten. Aita haurraren independentzia sustatzen saiatzen da eta, horregatik, gauetan aita ez da etxera etortzen. Bakytek, bere antsietateak ezkutatuz, bere eguneroko errutinarekin jarraitzen du. Ikastetxera joaten da, janaria prestatzen du… baina gauak, aita gabe, gero eta jasangaitzagoak dira.
Oroitzapen intrusiboen eta bilatutako memorien artean, emakume batek bere izanaren sakontasunetatik jasotako dei bati erantzuten dio. Gero eta ulergarriagoa den laguntza-oihu kriptiko batek jatorrizko zauriraino gidatuko du, bere baitako haurreraino, eta kontsolatu egingo du, azkenean bere buruaren babesle bihurtzeko.
Pabellón Nº6 sortu zenetik hamar urte bete direnean, sortzaileek eta hari lotutako aktoreek, entseguetan, zerrategi zahar bat kultura erakartzeko gune bihurtzeak ekarri duenaz hitz egin dute.
Bizitza errealeko esperientzietan oinarrituta, Iratxe Fresnedak bidaia pertsonal batean eramango gaitu Tetuan filmean. Iraganak eta orainak bat egiten dute ikus-entzunezko esperientzia hunkigarri eta sentsorial batean. Danubio ibaiaren ertz lasaietatik hasi, Euskal Herria zeharkatu eta Saharako basamorturaino jarraitzen ditu dokumentalak lau protagonisten istorioak.
50eko eta 60ko hamarkadetan, Estatu Batuetako landazabalaren sakonenean, Catskills mendien magalean zegoen egurrezko etxe bat, atzean aletegi bat ere bazuena, trabestien lehen sare klandestinoaren egoitza izan zen. Dianek eta Katek 80 urte dituzte orain. Bere garaian, gizonak ziren, eta baita erakunde sekretu haren parte ere. Gaur egun, trans nortasunaren lehen egunetako oinarrizko kapitulu ahaztu hau kontatzen digute.
Sable uharteko ekosistema aberatsean murgilduko gara Zoe Lucas naturalista eta ekologistaren eskutik, zeinak 40 urtetik gora baitarama Ozeano Atlantikoaren ipar mendebaldeko urruneko lur eremu honetan. 16mm tan filmatuta eta teknika zinematografiko ekologiko eta berritzaileekin egina, saiakera hau mundu naturalarekiko lankidetza ludiko eta begirunetsu bat da. Zoek zaldi basatien, foken eta zomorroen artean eramango gaitu, tontor, haran, sustrai, harea, eguraldi, urtaro eta izarren artean.
“Korrespondentzia batekin hasi beharko ginateke, agian ez diogu elkarri idatziko. Ebrahimek ostiral honetan bidal diezadake gutun bat, eta nik datorren ostiralean erantzungo diot. Beraz, ostiralera arte, Robinson! ” Eta, horrela, Jean Luc Godardek bere eguneroko pentsamenduak antolatzen ditu, etsipen jakintsu batekin, eta irudiak eta hitzak bidaltzen ditu Suitzatik kanaleko beste aldera. Sussexeko bere etxe dotorean, Ebrahim Golestan OHE mezu horiek deskodetzen saiatzen da, eta trebetasun handiz ahalegintzen da horiei arrazoimenaren itxura ematen. Eta, horrela, belo bat jausten da ihesean dabiltzan bi Jainko horien gainera. Poeten existentziak ba al du oraindik, saminaren garai hauetan, inolako zentzurik?
Udako egun baten berotan, Draginjak bere antza duen gorpu bat aurkitzen du. Udako egun baten berotan, Draginjak sasi‑senar bat kontratatzen du bere lagunen aurrean plantak egiteko. Neguko gau baten hotzetan, Draginja kalez kale dabil, galdutako oroimena berreskuratzeko itxaropenez. Hiru bizitza posibleren bitartez, adin ertaineko emakume bat bere larrutik ateratzen saiatzen da.
Depresioaren Federazioaren erregimen gero eta autokratikoagoak isilarazita, 16 urte dituen Marusyak urte amaierarako bere belaunaldiaren suizidio‑estatistiketan sartzea erabaki du. Orduan, Kimi ezagutzen du eta maitasun‑istorio bat hasten da gobernu zapaltzailearen ondoezak harrapatuta dituen bi millenialen artean. Elkarrekin, Marusyak eta Kimik gaztaroko euforia, antsietatea eta miseria filmatzen dituzte, denborarik galdu gabe, drogen eta musikaren akuiluarekin.
Pieza hau irudien, errepikapenen eta memorien collage bat da, 80ko hamarkadan Kolonbian emandako albistegietako artxiboetan esku hartuz egin dena. Berreraikuntza hau belaunaldi batekin lotuta dago —nire belaunaldiarekin— zeina normal bihurtu ziren eta zentzurik ez zuten irudi horiez inguratuta hazi baitzen.
Ilunabar baten argazkiak iragaten. Igelei buruzko liburu bat eskuen artean. Emakume baten aurpegia: irakurtzen ari da. Basakatu bat hainbat eskuren artean. Egunsenti bat igarotzen. María Sánchez albaitari eta idazlearen “Esta es la mano que cuida” (Hau da zaintzen duen eskua) poematik abiatuta, film hau beste espezieekin ditugun harremanetan gertatzen diren ikaskuntza prozesuei buruzko diptiko gisa eraikitzen da.
Balea baten hezurdura —Nazareno ikastetxeko kabineteko pieza esanguratsuenetako bat— daraman furgoi bat martxan jartzen da, ikastetxeko eraikina luxuzko hotel bat egiteko saldua izan ondoren. Furgoia Erromako leku enblematikoetatik igarotzen da eta horiek ere, ikastetxea bezala, lekualdatu eta esanahiz hustu dira, hiriko turismoak berak sortutako historia garbitzeko eragiketa espekulatibo batean.
Matixa, 22 urteko gaztea gurasoen etxean bizi da. Logela eta egonkortasuna hankaz gora jarrita, egoera lehertu egiten zaio. Familiatik kanpo bilatzen du babesa, lagun duen Leirek lagunduta. Amarengandik askatzeak libreago egingo duela erabakita, etxetik alde joaten da.
1966. Ipar Euskal Herriko Bizkarsoroko herrixkan, lau gaztek hitz batzuk aurkitu dituzte mendian lurperatuta. Euskarazko hitz zaharrak. Herrian, gero eta gutiago mintzatzen da hizkuntza hori. Gazteak frantsesez ari dira. Michellek 21 urte ditu, eta ez ditu ulertzen. Bere familian aspaldi ez da hizkuntza hori hitz egiten.
Bi emakumek zaintzak hondarretan dauzkan mundu bati eusten diote. Gladys, bere betiko konfinamenduan, barneko emakume gisa lan egiten duen etxean. Ima, beti itxaroten itsaso aurrean beste ontzi batek bere sareak hautsi arte. Lanak diren espazioak, etxeak diren lanak eta beti familiak ez diren etxeak. Bere bizipenen oroitzapenak galdera bateraino garamatzan zentzumen-kontakizun batean elkartzen dira: noren esku dago egoera aldatzea?
Ama bat bere haur jaioberria bainatzen ari da; bien bitartean, gainerako haurrak ihinztagailuetako urekin jolasten ari dira. Familiaren irudien eta irudi intimoen artean, zerbait argitzen hasten da: espazioak eraldatu egiten dira, traumari azaleratzeko aukera emanez. Oroitzapen pertsonal batetik hasita, eta ura bizitzarako beharrezkoa den baina suntsigarria izan daitekeen substantzia gisa ulertzen duen ikuspegitik, bidaia murgiltzaile batera garamatza fikzio honek, haurtzaroko pertzeptzioaren egoeretan zehar, uraren materialtasuna filmaren materialtasunarekiko paraleloan arakatuz.
Aitak, bere bizitza osoan, behin baino ez zuen erabili kamera bat. Hogeita hamar urte geroago, filmatu zuen materiala digitalizatzeko eskatu zidan. Zer gogoratzen ote zuen jakin nahi nuen. Atxibo pertsonaleko materiala berriz ikusteko eta birpentsatzeko bulkadatik abiatuta, filmak memoria arakatzen du, eta baita memoriak dokumentazioaren eta erakundeetatik kanpo egiten den artxibo jarduketarekin duen harremana ere. Politika eta espazio intimoak lotuz, filmak galderak egiten ditu gerrak artxibo pribatuetan duen eraginari buruz eta lorategiek hasiera berrietarako leku gisa duten zereginari buruz.
Zer sentitzen da musika jotzen duzunean? Zer esan nahi du entzuteak? Musikariei galdera existentzialak egin ahala, etenaldi luzeak gertatzen dira. Izan ere, posible al da musikaren emozioak hitzetan jartzea? Dokumentala inprobisazio zinematografikoko pieza bat da. Orainan presente egoteari buruzkoa da, jotzeari eta inprobisatzeari buruzkoa, jazzaren aitzindarien belaunaldien legatuarekin jarraitzeari buruzkoa eta inoiz entzun ez duzun zerbait sortzeari buruzkoa.
“Korrespondentzia batekin hasi beharko ginateke, agian ez diogu elkarri idatziko. Ebrahimek ostiral honetan bidal diezadake gutun bat, eta nik datorren ostiralean erantzungo diot. Beraz, ostiralera arte, Robinson! ” Eta, horrela, Jean Luc Godardek bere eguneroko pentsamenduak antolatzen ditu, etsipen jakintsu batekin, eta irudiak eta hitzak bidaltzen ditu Suitzatik kanaleko beste aldera. Sussexeko bere etxe dotorean, Ebrahim Golestan OHE mezu horiek deskodetzen saiatzen da, eta trebetasun handiz ahalegintzen da horiei arrazoimenaren itxura ematen. Eta, horrela, belo bat jausten da ihesean dabiltzan bi Jainko horien gainera. Poeten existentziak ba al du oraindik, saminaren garai hauetan, inolako zentzurik?
Bairro Altoko bihotzean, Lisboako erdigunean, inprenta zahar baten eraikina eraitsi dute luxuzko apartamentuak egiteko. Eraispen horretan, zuzendariak Lisboa jakin baten heriotzaren irudi perfektua ikusten du —zeina krisi finantzarioaren eta horren ondoriozko higiezinen salmentaren boomak eragin baitute—, eta hiriko eguneroko bat filmatzea proposatzen du, eraikuntza lanen eta bertako langileen egunerokotasuna erretratatuz.
Haleh ama oso babeslea da, bere 4 urteko semea, Ilya, mizke hazten duena. Egun batean, semeak hitz egiteari uzten dio eta Haleh eta bere senarra, Amir, bat‑bateko mututasunaren arrazoiaren eta erremedioaren bila hasten dira. Zenbat eta gehiago saiatu haurrarekin hitz egiten edo adituei kontsulta egiten, orduan eta okerrago jartzen dira gauzak bikotearentzat eta familiarentzat.
Haur komunitate bat Amazoniako oihanean isolatuta bizi da, eta naturarekiko harreman oso estua du. Pastaza ibaiaren urten eta zuhaitzen adaburuen artean, haurrok beren eguneroko bizitza ia modu autonomoan bizitzen dute, elkarlanaren zentzu handiarekin.
NOIZ eta ZINEBIk Martian Civilization A/V Show aurkezten dute, Zabala bilbotar musikari eta ekoizlearen eskutik musika elektronikoarekin eta ikusizko elementuekin zuzenean egingo den ikuskizuna.
Jon Aguirrezabalagak (WAS) disko futurista bat sinatu zuen 2020an, zeinak edertasun izoztuko doinuak eta paisaia atmosferikoak baititu. Bira ZINEBIn amaituko du. Mikel Aguirrezabalagaren ikusizko elementuekin osatutako ikuskizun bat. Elementuok diskurtso bat ehuntzen dute zuzenean, planeta gorriko distopia futurista bati buruz, ikus-entzunezko material propioa Rafa Zubiríak eta Asier Buenok ekoitzitako metrajearekin konbinatuz.
Gaua DJ saio batekin amaituko dugu, Easyerren eskutik.
