Por segunda vez, María Goiricelaya (Premio Max 2023 a Mejor Adaptación) y Ane Pikaza (La Dramática Errante) dirigirán las ceremonias de inauguración y clausura de ZINEBI. Dos encuentros donde la música electrónica ambiental de ZABALA al inicio y la versatilidad artística de J Martina en la clausura del Festival, brillarán en dos ceremonias que pondrán en valor la diversidad, el compromiso y el trabajo de todas aquellas personas detrás de la cámara.
Zauri bat ireki da emakume baten erretiro-hitzaldian. Odola dario eta bere existentzia osora hedatzen da.
Memoria izeneko txori bati ahaztu egin zaio etxera nola itzuli. Lua, emakume trans bat, Memoriaren bila dabil kaleetan barrena, baina hirian erraz sor daitezke liskarrak.
R-k gehiegi pentsatzen du, beti. R-ren burua lan gehiegi egiteaz nekatu da. Hori dela eta, buruak ihes egiten du eta R-k burua berreskuratzeko bidaiari ekingo dio. Orain arte, R-k ezin izan dio inoiz ihes egin gehiegi pentsatzearen eromenari.
Kosmosa, izurdeak, bakardadea eta teknoa. Pinpilinpauxak, maitaleak eta rave-ak. Begiak itxi eta unibertso osoa zeharkatuko dugu gau bakarrean.
Bikoteak elkarrekin igaro du gaua. Emakumea askatasunez mugitzen da apartamentuan barrena, salbuespen bakarrarekin: ezin da bikotekidearen pintura estudioan sartu. Apartamentuaren barnealde monokromatiko garbia, odol koloreko pintura abstraktuak eta egunsentiko argi leuna baretasunez eta ziurgabetasunez betetzen dira aldi berean.
Franciscoren erretratu baten aurrean gaude: andaluziar jatorriko etorkina da eta urtero itzultzen da bere sorterria den Kordobara. Oraingoan, familiaren etxea du zain; hutsik dago ama hil zenetik. Istorio intimo eta pertsonal bat da, zeinaren bidez jendez husten ari den landa eremuari begiratuko baitiogu, gure buruan besterik existitzen ez diren lekuek gugan zer nolako eragina duten jakiten ahalegintzen garen bitartean.
Bikote ezkonberri bat eztei bidaiaz gozatzen ari da Mediterraneoko paradisu batean. Beren inguruan, atmosfera etengabe aldatuz doa.
Sarah Teasdeleren “There Will Come Soft Rains” [Euri leunak etorriko dira] poemaren egokitzapen bat. Antropozenoaren amaieraren ikuspegi artistiko subjektibo bat. Gure planetan zehar egindako bidaia irudikatzen du, mikroskopioarekin egindako lehen planoekin hasten da eta naturaren harraldiekin jarraitzen du, pixkanaka zibilizaziora gerturatuz. Orduan, ikusten dugu gure mundua eta azken gizakia joanak direla eta hori ez dela amaiera, mundu berri baten hasiera baizik.
Zure oinen azpian, zentimetro gutxira, milioika izakik elkar hiltzen dute, batzuek besteak jaten dituzte, borrokatzen dira eta ugaldu egiten dira, elkarren arteko aliantzak sortuz… heriotzetik berriz bizitza osatzeko milaka prozesu abian jarriz, edaten duzun ura araztuz, arnasten duzun airea arnasgarri eginez, eta jaten duzun janariaren % 95 haziaraziz. Jaten duzun bakoitzean, lurzorua eratzen duten substantziak zu osatzen zaituzten materia bihurtzen dira. Veneziako Biurtekoko Nazioarteko 18. Arkitektura Erakusketarako enkarguz egin zen, Eduardo Castillo-Vinuesa eta Manuel Ocañak komisariatutako “Foodscapes” Espainiako Pabilioirako.
Eskolako arazoen, neska gaiztoen ezbeharren, letra gogoraerrazen eta auto urdin misteriotsu baten artean, Lena nerabeak, zeinak batzuetan arreta galtzen baitu edo moztu egiten baitiote, Borroka Handiaren atzean dagoen benetako istorioa kontatzen digu. Baina bada kontatzen ez digun zerbait, zer ote da?
The Veiled City 1952ko Londresko smog handiak inspiratutako zientzia-fikziozko hiri sinfonia bat da. Artxiboko irudiekin sortutako istorioa etorkizun postapokaliptiko batetik idatzitako fikziozko gutun batzuen bidez garatzen da. Filmak smoga egungo klima larrialdiaren eta gure patu globalaren testuinguruan ulertzera gonbidatzen gaitu.
Wermacht-eko barrakoi militarra izandakoa Ukrainatik iritsitako errefuxiatuen kanpamentu bat da orain. Film honek haurrei laguntzen die, haiek egindako bidaian, eta beraien istorioa barrakoietakoarekin gurutzatzen da. Iraganaren eta etorkizunaren arteko une bat da, gerraren eta isilunearen artekoa, joatearen eta iristearen artekoa. Alemaniaren iragana eta oraina deskribatuko dizkigu filmeko protagonista gazteen begiradaren bidez.
Tahiya-k hiru hilabete daramatza Anna eta Xaviren etxean. Emakume gaztea da, jatorri arabiarra, eta Annak Bartzelonara ezkutuan ekartzea lortu zuen mugan boluntario gisa lanean aritu ondoren. Neskaren egoera legez kanpokoa da erabat. Bere egoera legeztatzeko ahaleginean, Annak talka egiten du, lehenik, sistemarekin eta, ondoren, bere etika eta printzipioekin. Gainera, Xavirekin duen harremanean beren bizitzei eragiten dien egoera antzematen hasi da. Etxetik gertu eraso terrorista bat gertatzen da eta, horren ostean, ezingo dute saihestu beldurrak, zalantzak eta mesfindatza sortzea.
Bosniako antzoki batean biktimez osatutako ikusleriaren aurrean, Srebrenicako sarraskitik bizirik atera zen emakume bat eta NBEren Dutchbat batailoi holandarreko soldadu ohi bat elkarrekin arituko dira agertokian, 1995eko genozidioari buruzko antzezlan batean. Beren katarsi pertsonalaren azken ekitaldia da, erantzunkizun eta barkamen eske egindakoa. Bosnia-Herzegovinan zehar egindako bidaia gogor baten amaiera da, non fikzioa, errealitatea eta denbora gurutzatzen diren. Senideak galdu zituztenetako askok agertokira begiratzen dute, oihala noiz altxako zain.
Katsuhiro Otomo-ren Akirak, bai mangaren jatorrizko proposamen gisa, zein zinemarako egokitzapen bezala, aztarna ezabaezina utzi du herri-kulturan. Inspirazio-iturri da idazle, zinema-zuzendari, musikari eta artistentzat, eta bere eragina nabaria da oraindik ere, boterea, garapen teknologikoa, giza eboluzioa edo etorkizuna bezalako gaien inguruan pentsatzeko, eztabaidatzeko eta lan egiteko. Horregatik, EBE!-k, kultura- eta arte-ekoizpen garaikidearen ikuspegitik, Akira berrikusteko eta berrinterpretatzeko ariketa kolektibo hau proposatzen du.`
Poloniako furgoneta bat Ukrainako errepideetan barrena dabil. Furgonetan gidaria/zuzendaria eta Errusiaren inbasioaren ondoren ebakuatutako pertsona batzuk doaz. Ibilgailua aldi baterako babesleku zaurgarri bihurtzen da, gerratik ihes egitea beste helbururik ez duten erbesteratuek konfidentziak egiteko eremu.
Queer artista-talde eklektikoa duenez, film diziplinartekoa da hitzaren adiera guztietan: musika, dantza, artxiboko materiala, koadro biziak, opera eta performancea gainjarri egiten dira muga guztiak iraultzen dituen pieza etereo honetan. Bostongo gay taberna zaharreneko edozein gau hartuta, filmak langileei eta tabernara joan ohi direnei jarraitzen die. Horrela, taberna existitu denetik gertatutako pasadizoen tapiz bat ehuntzen da, 1937tik hasi eta 1998ra arte doana.
Denek erabiltzen dute. Zuk erabiltzen duzu. Nik erabiltzen dut. Jendea erabiltzea. Gehiago zarela sentitzen duzu? Zuk erabiltzen ez duzula uste duzu? Baina, benetan, jendea ez da existitzen, jendea Zu zara. Bera zutaz ari da. Berak zu erabiltzen zaitu. Zer neurritan eragiten du bizitza pribatuak artean? Julenek jendea erabiltzen du. Marianek bere lagun June erabiltzen du. Lagunak erabiltzea film bat egiteko. Dirua. Agian film batek ez du zerikusirik, ez artearekin, ez narrazioarekin; agian boterea baliatzeko beste modu bat besterik ez da.
1930ean Frantzia erdialdean sortu zenetik, Troigros familia-jatetxeak 55 urte daramatza 3 Michelin izarrak mantentzen, lau belaunaldiz, hain zuzen. Michel Troisgros-ek, jatetxeaz arduratu den hirugarren belaunaldikoak, bere seme Césarri eman dio sukaldearen ardura, Troisgroseko sukaldarien 4. belaunaldiari. Azokara joango gara barazki freskoak hautatzera, gaztandegi bat, mahasti bat, abeltzaintza ekologikoko ustiategi bat eta jatetxea hornitzen duen baratzea ikusiko ditugu, Wiseman-ek familiaren hiru jatetxeetako sukaldean barrena eskainiko digun bidaia zoragarri eta atsegingarrian.
Gorren talde anitz batek laborategi eszeniko bat eta mexikoko zeinu hizkuntzan poesia sortzeko laborategi bat egin du.
Zosia 13 urteko CODA bat da, guraso gorrak dituen haur entzulea. Aitarekin batera, bere ametsetako igeriketa lehiaketan aritzeko prest dago, baina aitaren nahaste bat dela eta, ezingo du parte hartu. Bidean, hainbat oztopo izango dituzte, eta Zosiak interprete eta bitartekari lana egin beharko du bere aita gorraren eta gainerako pertsona guztien artean. Ahotsa edukitzea, pribilegioa ez ezik, zama ere bihurtzen hasiko da neskatoarentzat.
Ángela gorra da eta Darío entzulea. Bikotea dira eta sei oilo, lau txakur, baratze bat eta komunikazio arazo ugari dituzte. Orain, gainera, seme bat edukiko dute.
Ur tanta batek bere hodeitik itsasora egiten duen bidaia. Istorioa Frantziako zeinu hizkuntzan kontatzen da. Marrazkiekin itzulita dagoenez, irisgarria da Frantziako eta atzerriko pertsona gor eta entzuleentzat. Ez du, ez soinurik, ez azpititulurik; zure begiak eta zure arreta besterik ez dituzu zeinu hizkuntzan kontatutako istorio honetaz gozatzeko.
Cholé eta Louis elkarrekin maiteminduta daude ezkutuan. Hitz bakoitza mugimendu bat da, esaldi bakoitza koreografia bat. Louisek, azkenik, Chloé etxera gonbidatzen du afaltzera, eta bidean aurkitutako katakume batzuekin uzten du, Louisek animalia-ileari alergia badio ere. Afarian, Louisen alde iluna agertzen hasiko da…
Oiloak susmagarriak dira, harremanak zalantzagarriak dira eta negozioak ilunak. Margarita eta Güte harrapatuta daude landa eremuko beren herrixka geldi eta osasungaitzean. Baina ez dira gai erabaki bat hartzeko: bertatik joan edo lekua eraldatu. Bien bitartean, jendea desagertzen ari da, irratiak mezuak bidaltzen ditu etengabe eta mundua Columba transbordadore espaziala noiz jaurtiko duten zain dago, haren bidez gizakiak eguzki-sistemaren mugara eramango baitituzte. “Hor kanpoan ez dago ezer, ordea” dio norbaitek jangelako mahaian otordua egiten ari direla.
Liu Xianek beti gogoratuko du 15 urte zituela bizitako uda ezin bakartiago eta tristeagoa. Ama atzerrira joan behar izan da lanera eta aita arduratuko da Xian zaintzeaz. Aita argazkilaria da, arima libre bat, gurasoak dibortziatu zirenetik apenas ikusi duena. Aitak arazo ekonomikoak ditu eta bere laguntzailea limurtu nahian dabil, zeinak 18 urteko alaba bat baitu: Mingmei. Berehala, Migmei argi izpi bat izango da Xianentzat. Ezinegonez betetako uda horretan, xalotasunaren eta gaztetasunaren bulkaden arteko gatazkak aztarna ezabaezin bat eragingo dio Xiani.
Zazpi istorio. Hiri bakarra. Pertsonaia multzo zentzugabe batek betetzen du txundituta dagoen newyorktarren antologia komiko beltz hau. Hiriko bizitzaren egunerokotasuna ezusteko gatazka batekin eteten denean, pertsonaia bakoitzak erabaki bat hartu behar du. Hartutako erabakiak desberdinak badira ere, hiriaren zentzu bateratu bat sortzen da: New York egoaren ispilu bihurtzen da, benetako izaera islatzen du, eta gainerako guztia hondoraino erortzen da.
Londresen banandu ondoren, Arthur eta Paul Bruselan elkartu dira berriz elkarri azken agurra emateko. Filmak Arthur Rimbaud eta Paul Verlaine-ren arteko maitasunaren azken uneak imajinatzen ditu.
Sarahk, bere herrialdera itzultzeko gai ez den emakume irandarrak, urrunetik parte hartzen du emakumeen askapenaren aldeko mugimenduan. Telefono deien bidez, Irango bere kontaktuekin hitz egiten du eta gatazkaren errealitate gordina ezagutzen du.
Ezezagun baten bat-bateko heriotzaren lekuko izan ondoren, konpontzaile bat behartuta dago bere hilkortasun propioari aurre egitera.
Egun, Rebeca zeramikazko dildo ez-falikoen bilduma bat sortzen saiatzen ari da. Inkisizioan zehar, Josefak Mariarekin duen maitasun harreman debekatuan erabiltzen duen dildo bat aurkitu du. Denbora-lerro desberdinetan badaude ere, Rebecaren eta Josefaren bideak gurutzatu egingo dira.
Gau batez, 2008an, nire aita, John, Bostongo auzo pobre batean galdu zen.
Egun arrunt bat da Grand Theft Auto V jokoan. Kaleak autoz beteta daude, jendea bere errutinetan murgilduta dabil; lorategietan barbakoak egiten eta hondartzan eguzkia hartzen ari dira. Baina, hala eta guztiz ere, jokoaren munduan absentzia larri bat dago: segurtasun arazoak direla eta, desagertutako etorkizun bat bertan behera geratu da. Hutsuneari izena eman ezinik, Edgar izeneko protagonistak bere errealitatearen algoritmoan faltan denaren arrastoak jarraitzen ditu. Bere normaltasunaren misterioak arakatuz, mundu eder baina amesgaiztoko bat aurkituko du berriz.
Txori neskato batek atzean uzten ditu bere Bogotako etxea, bere ama menderatzailea eta bere txakur leiala bere sexualitatea esploratzeko.
1942an, inorako tren batean, drag queen ohi batek Parisko lehen queer tabernetako batean igarotako gau bat oroitzen du. Bezeroen txutxu-mutxuen zatiek taberna mitiko hura eta haren jabe judu-aljeriar misteriotsua ekartzen dizkiote gogora.
XV. mendean, Portugalen, monje talde batek harresi bat eraiki zuen baso baten inguruan eta emakumeak sartu ahal izatea eragotzi zuen. Bizidunen eskuek, ordea, ezin dute dena kontrolatu: mundu ikusezinean, non gaua nagusi baita eta arimak baitira basoko argi bakarrak, emakumeen beren ikusezintasun erresuma eraiki dute, harresirik gabe.
Oliver erraldoia planeta txiki batean bizi da. Bere ikuspegitik, mundua bere jolastokia da eta nahi duena egin dezake bertan. Bere bizitza xumea bizitzen ari dela, gizaki txikiak kezkatu egiten dira garrantzi handiko beste kontu batekin: eguzki ordulari bat eraiki nahi dute unibertsoarekin konektatu ahal izateko. Horrek hankaz gora jartzen du Oliverren bizimodua. Unibertsoaren dunbotsetik hasi eta itzal handi baten agerpenera, bere txikitasun propioaz ohartzen da.
Manilako badian hondoratzen ari den uharte batean, gizon japoniar zahar bat txikitan abandonatu zuen alabaren bila dabil.
Amra-k hamar urte ditu eta amarekin doa Hawra izeba aireportutik jasotzera. Bueltako bidean lo plantak egiten ditu eta emakumeen arteko elkarrizketa entzuten du ezkutuan, izebaren ezkondu bizitza korapilatsuari buruzko xehetasun intimoak entzunez. Etxera iritsi aurretik, hondartzan gelditzen dira. Emakumeek igeri egitea erabakitzen dute bainujantzirik ez duten arren. Amrak hondarretatik begiratzen die; bien bitartean, amaren telefonoa etengabe joka ari da.
Ekipamendu elektronikoen hondakinez osatutako paisaia bat. Kez, erretako lurrez eta ur zikinez eratutako hodei sarkor eta finkoak. Agbogbloshie auzoan (Akkra erdigunean, Ghanan, hondakin elektronikoak birziklatzeko munduko gunerik handienean), hondakin horiek desmuntatu eta erre egiten dituzte, metalak birziklapen industrialeko zikloetara itzultzeko. Bien bitartean, behatzaile batek, landa azterlan akustiko baten bidez, eremu hori ikertuko du, bertan mundu mailako prozesu ekonomiko, sozial eta ekonomiko konplexuak, eta boterearekin eta politikarekin lotutakoak harremanetan jartzen baitira, eta horri buruzko galderak egingo ditu, ikuspegi espiritual batetik.
Bi pertsona eta eztanda bat. Film honetan bi pertsonaia ikus ditzakegu, etengabeko eztanda bat ikusten beren bizitzetako hainbat ataletan.
Bere aita (zuria) Afrikan jaioa dela eta ama (beltza) Europan jaioa dela ikusi izana abiapuntutzat hartuta, zuzendariak bere familiaren istorio konplexua azaltzen du, Kolonialismotik hasi eta Europan 50eko eta 70eko hamarkadan arrazarteko bikote gisa izandako esperientziaraino.
13 gaztek musika-pieza bat sortuko dute Maurizia Aldeiturriagarengan inspiratuta; izan ere, emakumea XX. mendearen hasieran euskal musika herrikoia goitik behera aldatu zuen panderojole ikonikoa izan zen. Musika tradizionaleko hiru adituk lagunduta, gazte horiek sortze-prozesu paregabe batean buru-belarri sartuko dira, zeinean musikalki helduko diren eta beren ahotsa topatuko duten. Hau abentura musikala da, musikaren ahalmen eraldatzailea, naturalaren edertasuna eta tradizioa erakusten dituena.
Azkenean, emakumeen ahotsa entzuten hasi da zineman. Atzoko eta gaurko emakumezko euskal zinemagileak protagonista dituen eta gaiaren ikuspegi unibertsala erakusten duen dokumental honekin ospatu dugu. Emakumezko hiru urpekarik gidatu egingo gaituzte beren filmen gaietatik, euren begiradatik, ametsetatik, aurrera ateratzeko ahaleginengatik eta, batez ere, zinemari eta gizarteari egindako ekarpenetik. Aitzindariak ezagutu eta zinema-jaialdietan arrakasta izaten ari diren zinemagile beterano eta gazteen lanekin harrituko gara.
Esperientzia zinematografiko paregabe hau Anselm Kiefer artista alemanaren obra ikonikoan murgiltzen da, bere bizitzaren ibilbidea, inspirazioa eta sorkuntza prozesua erakutsiz. Mitoarekiko eta historiarekiko zituen lilura aztertzen du. Iragana eta oraina elkarren artean lotzen dira zinemaren eta pinturaren arteko mugak desitxuratzeko, ikusleei artista garaikide nagusienetako baten aparteko munduan sartzeko aukera emanez.
Black Bach Artsakh film bat bezala bizi den mundu bat da. Film honek 2007an Artsakh izeneko lekuan gertatutakoa oroitarazten du. Karabakh Garaiko armeniarren autodeterminazioaren aldeko borrokan liskarrak amaitu eta 13 urtera, eta Azerbaijango erregimen diktatorialak 2020an inbasioa egin baino 13 urte lehenago. 2023ko irailean, 10 hilabeteko blokeoa eta bigarren inbasio baten ondoren, Artsakheko jatorrizko biztanle armeniarrek “garbiketa etnikoa” pairatu dute.
Film hau ikusteak mundu horretan bizitzea esan nahi du; baita mundu hori zaintzea, jagotea eta horri bizirik eustea ere. Gerrak pizten dituztenei eta genozidioak ukatzen jarraitzen dutenei aurre egiteaz gain, film honek bizirik irauten du haien aurrean.
Adamant zentro paregabe bat da: Parisen bihotzean, Sena ibaian dagoen egitura flotagarri bat da, nahasmendu mentalak dituzten helduak hartzen dituena, denboran eta espazioan ainguratzen dituen zaintza mota bat eskainiz, eta suspertzen eta animatzen lagunduz. Zentroa kudeatzen duen taldea psikiatriaren narriadurari eta gizatasuna kentzeari aurre egiten saiatzen da, ahalik eta ondoen.
Pariseko ospitale publiko batean, Claire Simon-ek galdetu egiten du ea zer den emakumeen gorputzetan bizitzea, bizitzako etapa guztietan duten dibertsitatea, berezitasuna eta edertasuna filmatuz. Desirei, beldurrei eta zailtasunei buruzko istorio paregabeak erakutsiko dizkigu, zinemagilearena berarena barne.
Herri txiki batean, landa-eremuko bizimoduak eta energia herrialdeko gainerako eremuetara daraman sare elektrikoak eremu bera partekatzen dute. Goi tentsioko ehunka dorre, transformadore eta zentral termoelektrikoen artean, haur bat lurraldean zehar ibiltzen da eta untxiak ehizatzera jolasten da. Iluntasunaren erdian, industria handiaren presentzia mehatxagarriak desberdintasunez jositako sistema baten makineria islatzen du.
Queer artista-talde eklektikoa duenez, film diziplinartekoa da hitzaren adiera guztietan: musika, dantza, artxiboko materiala, koadro biziak, opera eta performancea gainjarri egiten dira muga guztiak iraultzen dituen pieza etereo honetan. Bostongo gay taberna zaharreneko edozein gau hartuta, filmak langileei eta tabernara joan ohi direnei jarraitzen die. Horrela, taberna existitu denetik gertatutako pasadizoen tapiz bat ehuntzen da, 1937tik hasi eta 1998ra arte doana.
Hildako haur bat erditu eta egun batzuetara, Robinen bularrak esnea ekoizten hasten dira. Esnea botatzeko gai ez denez, Robinek esnea dohaintzan emateko ezohiko erabakia hartzen du. Dohaintzan emateko leku baten bilaketa uste baino gehiago korapilatzen denez, bere izozkailuan gero eta esne gehiago pilatzen da, bere harremana eta bizitza ere bereganatuz.
2015. urtea. 2008an munduko ekonomiaren kolapsoa gertatu eta zazpi urtera, ia hogeita hamar urteko bost lagunek era guztietako lan prekarioetan lan egin behar dute oraindik, pisu penagarrietan bizi dira edo beren gurasoekin bizitzera itzuli behar izan dira, antzezlan bat sortzen saiatzen ari diren bitartean. Beste zazpi urte geroago, beste krisialdi baten atarian —edo krisialdi amaigabe batean murgilduta—, prekaritate haren eta ilusio horien irudiak gauza poetiko bihurtu dira, gure orainaren ispilu.
Johannes eta Gabin gazteak dira, lehengusuak, eta elkarrekin maiteminduta daude: beren istorioa Frantzia hegoaldean gertatzen da.
Conej-ek munduko opari onena egin nahi dio Claire neskalagunari bere hitzorduan. Beraz, suziri bat eraikitzen du Claire espaziora eramateko; plana guztiz ezohikoa da. Hori dela eta, Conejek ahalegin handia egin beharko du Clairek gonbidapena onar dezan: ilargirako bidaia siderala eta bikaina, kosmosean barrena eta harago.
Malik ume adoptatua da eta eskolan bullying eta arrazakeria jasan behar du. Maider da bere lagun bakarra eta bere kontran jartzen da ere. Instituzioen eraginkortasun ezaren aurre, Maliken gurasoak bere semea laguntzen saiatuko dira. Bere laguna berreskuratzea da Malikek nahi duen gauza bakarra.
Gurutze-puntuan egindako istorio labur bat, txoritxo baten, antxume baten eta azeri baten arteko adiskidetasunari eta traizioari buruzkoa, “Adiskide egik ez behar duanean, bana behar duaneko” dioen esaera zaharrean inspiratutakoa.
Etxera bueltan da Jon, denbora askoren ondoren. Aitak mezu bat dauka berarentzat.
Film labur honek inkomunikazioaz dihardu, familia bereko senideen artean maiz ematen den komunikazio faltaz, baina baita gerrak utzitako ondorioez ere, eta ondorio horiek belaunaldiz belaunaldi igarotzeko arriskuaz.
Hamabost animalia puzgarrirekin harreman irekiak dituen izurde bat, zerealetako maskota batekin zeharo maiteminduta dagoen azeri bat, udal igerilekuan latexezko jantzi bat soinean duela nola puztu praktikatzen duen igel bat… Furry fandom-a Interneten leku handia duen eta nagusiki anglosaxoia den komunitate bat da, zoomorfismoarekin lotutako mirespen, identifikazio eta sorkuntza artistikoko jardunak ezaugarri dituena.
Sartu eta galdu Gomorran, mundu bizi eta koloretsua da, aldi berean gordina eta basatia, bertan, indartsuenek soilik irauten dute bizirik. Natura basatiz eta kolore ugariko paisaiaz betetako mundu honetan, kontu handiz ibili beharra dago, jatea edo jana izatean baitatza, eta ematen duzun hurrengo urratsa azkena izan baitaiteke. Ireki ongi begiak Gomorrako fauna eta flora ugaria eta anitza ikusteko, eta gozatu zentzumen guztiekin bizitzaz betetako bere lekuez. Zer izaki zentzugabe izango dituzue zain? Kalterik egiten ez dutenak izango ote dira? Ziur aski ez.
Suminaldi batean, aitak 3 urteko alabari zaplasteko bat eman dio astean behingo bisitan. Bere arreba nagusi Pari-ri etxera etortzeko eskatzen dio, gertatutakoa eta utzitako markak emazte ohiaren aurrean ezkutatzen laguntzeko.
Kusikozu (ikusiko duzu). Animazio tradizionalaren oinarriak darabiltzan film labur esperimental bortitz bat da. Tinta erabiliz egindako marrazkiaren trazuak garrantzi berezia du honetan. Animazio hau eraldatuz doan marrazki bat da, ez da historia baten kontakizuna. Marrazkiaren eraldaketan, zenbait elementu nahastuko dira: marrazki abstraktua, giza figura, animaliak eta naturako elementuak, zuhaitzak eta paisaia. Bidaia honen joan etorri horietan, leku hartuko du bizitza eta heriotzaren arteko zikloak.
Malkok, haur baten malkoak, kontatzen digu ez dela beti berdin ateratzen haren jabe den haurraren begietatik. Negarra eragiten duen arrazoiaren arabera, malkoaren itxura aldatzen da, desberdin janzten da. Haurrari beti gustatzen zaizkio bere malkoak, eta malkoari bere forma guztiak gustatzen zaizkio.
Kondairak dio Zeus Jainkoak Sisifo azpimunduan bizitzera zigortu zuela heriotzari eta Jainkoei iruzur egiteagatik. Haitz erraldoi bat mendian gora bultzatzea izan zen Sisiforen zigorra, bultza eta bultza. Baina harria goraino eramaten zuen bakoitzean behera erortzen zen eta berriro ekin behar zion lanari. Behin eta berriz. Hades jainkoak zakurtzar bat jarri zion zaindari Sisifori, ihes egin ez zezan: Zerbero. Zerberok zigorra betiko bihurtuko zuen.
Ilunabarrean ilargi magiko bat marrazten denean, hainbat denbora lerro gurutzatzen dira Manzanillo herrian, Costa Ricako kostaldean. Gazteen begiradak eta adinekoenak bat egiten dute eta talka egiten dute, herria den bezala existitzeko gai den kontakizun batean: aldi berean ederra eta ahaztua da, misteriotsua eta monotonoa. Amets edo oroitzapen batean bezala, estilo dokumentala eta zientzia-fikzioa nahastuz, istorio hau Manzanillo bezalako leku batean hazteak esan nahi duenaren konplexutasunen bilaketa bat da.
The Miracle-n beti egiten du eguzkia, erlaxatzeko ezin konta ahala aukera dago, baita janari ugari ere. Berandu da Irma resortera iristen denerako. Hurrengo egunean inguruak arakatzen ari dela, azkar ikusten du dena familien bizitza errazteko diseinatuta dagoela. Irma erabat murgiltzen da dena barne duen resortaren munduan. Baina nolako harremana ezartzen duzu ez dituzun gauza horiek etengabe aurrez aurre jartzen dizkizun leku batekin?
To bird or not to bird, horra hor auzia. Gaur egungo munduari emandako begirada kritiko eta kaleidoskopikoa, txori batzuen bizipen tragikomiko eta esperpentikoen bidez kontatuta.
Monogamiaren kontzeptuarekiko ilusioa galduta, Ben-ek eta Sophie-k hirukote bat egitea adosten dute biek duten ezagun misteriotsu batekin. Irrikaz itxaroten diote hirugarrenari Benek Brooklynen altzariz erdi hornituta duen apartamentuan. Dena den, eguna ilundu ahala, argi geratzen da litekeena dela ezagun hori ez etortzea.
Bideoen bataila bat zera da, bi artista eta/edo kolektibo aurrez aurre jartzea.
Batailan, ikus-entzunezko performance gisa egingo den horretan, Interneteko pieza interesgarriak, kultuzkoak, ordainezinak eta jostalariak botatzen dira, umore klabean. Bi bandoek irudiak ikusleen aurrean komentatzen dituzte.
Oraingo honetan, Gidoilariak vs. Zinemagileak dikotomia azpimarratuko dugu, industriaren gaur egungo desadostasunean, zeina zazpigarren artearen lehen urratsetatik baitator.
Borja Crespo zinemagile eta kultura-kudeatzaileak girotuko du Caostica Elkarteak eta ZINEBIk antolatutako topaketa hau. BBK aretoan, Rubén Ontiveros eta Diego San José gidoilariek, Paul Urkijo eta Koldo Almandoz zuzendarien aurrean beren ika-mikak ebatziko dituzte.
Aktore izateko ametsa jarraitzeko herria utzi du Hiam Abbassek, baina herria ez ezik, atzean utzi ditu ere ama, amona eta zazpi ahizpa. Hogeita hamar urte geroago, zinemagilea den bere alaba Lina berarekin itzuliko da, emakume palestinar ausarten lau belaunaldiren oroitzapen sakabanatuen artean desagertu diren lekuetan barrena bidaiatzeko.
Casablancako bere auzoa birsortzen duen eta eskuz egindako dekoratu batean, zinemagile marokoar gazte batek senideak eta lagunak errekrutatzen ditu bere haurtzaroko gezur kezkagarriak lurpetik ateratzen lagun diezaioten.
Agnès Varda-k, Olatu Berriaren bultzatzaile ikonoklastak, filmen itxura eta filmek konta zitzaketen istorioak berrasmatu zituen. Varda bera berehala ezagut dezakegu, bere lente propioaren bitartez pixkanaka ezagutu baitugu. Filmak itzal handiko zinemagilearen bizitzaren eta lanaren ikuspegi berri bat erakusten digu, inoiz ikusi ez diren artxiboko irudiekin eta bere senide, lagun eta kolaboratzaileei egindako elkarrizketa argigarriekin.
Liu Xianek beti gogoratuko du 15 urte zituela bizitako uda ezin bakartiago eta tristeagoa. Ama atzerrira joan behar izan da lanera eta aita arduratuko da Xian zaintzeaz. Aita argazkilaria da, arima libre bat, gurasoak dibortziatu zirenetik apenas ikusi duena. Aitak arazo ekonomikoak ditu eta bere laguntzailea limurtu nahian dabil, zeinak 18 urteko alaba bat baitu: Mingmei. Berehala, Migmei argi izpi bat izango da Xianentzat. Ezinegonez betetako uda horretan, xalotasunaren eta gaztetasunaren bulkaden arteko gatazkak aztarna ezabaezin bat eragingo dio Xiani.
Annie unibertsitatean graduatu berri da. Inolako helbururik gabeko uda iristen denean, taberna batean Tyler izeneko emakume bat ezagutzen du, eta Danny izeneko haren lankidea edo lagun onena edo… Anniek ez daki oso ondo zer harreman duten. Filmean Annieren ondoan egongo gara, bere burua ezagutzen duen uda horretan, zeinetan bera, Tyler eta Danny erantzunik ez duten konexio baten bila ibiliko baitira, azkenean Annieri desiran eta independentzian bere ahotsa aurkitzen lagunduz.
Denek erabiltzen dute. Zuk erabiltzen duzu. Nik erabiltzen dut. Jendea erabiltzea. Gehiago zarela sentitzen duzu? Zuk erabiltzen ez duzula uste duzu? Baina, benetan, jendea ez da existitzen, jendea Zu zara. Bera zutaz ari da. Berak zu erabiltzen zaitu. Zer neurritan eragiten du bizitza pribatuak artean? Julenek jendea erabiltzen du. Marianek bere lagun June erabiltzen du. Lagunak erabiltzea film bat egiteko. Dirua. Agian film batek ez du zerikusirik, ez artearekin, ez narrazioarekin; agian boterea baliatzeko beste modu bat besterik ez da.
Aktore izateko ametsa jarraitzeko herria utzi du Hiam Abbassek, baina herria ez ezik, atzean utzi ditu ere ama, amona eta zazpi ahizpa. Hogeita hamar urte geroago, zinemagilea den bere alaba Lina berarekin itzuliko da, emakume palestinar ausarten lau belaunaldiren oroitzapen sakabanatuen artean desagertu diren lekuetan barrena bidaiatzeko.
Finlandiako herrixka batean, non bertako biztanleek jarduera metalurgikoei esker atera izan duten bizimodua azken bi mendeetan, Mika Lätti poeta eta idazlea eta bere lagun eta zuzendari Aki Kaurismäki bere zinema-areto propioa eraikitzen ari dira burdinola zahar batean. Birziklatutako zura, metala eta berrerabilitako altzariak erabiliz, Kaurismäki-k eta Karkkilako biztanleek elkarlanean sortzen dute Kino Laika zinema. Zinemaren inguruan Cadillac-ak daude, motorrak, rock tabernak, eta naturaren edertasun liluragarria, zinemaren lilura horren esentzia bera bilduz… Aldaketa bultzatzeko duen gaitasun handia da leku horren magia.
Maria Callasek Parisko Operan eskaini zuen emanaldi ospetsuarekin egin zuen debuta Parisen, gau bakarrean, 1958ko abenduaren 19an. Gertakizun sozial handia izan zen, eta “Le Tout Paris” bertaratu zen. Emanaldi honetan eskainitako errepertorioan Callasen onena ikus dezakegu, bai errezitalari dagokionez, bai operako aktore gisa egindako lanari dagokionez. Elementu bisualak bere ahotsaren dimentsioak bezain garrantzitsuak ziren bere artean. Duela gutxi aurkitutako 16 mm-ko karreteekin arreta handiz egindako errestaurazioari esker, eta duela gutxi aurkitutako soinu iturri bati esker, aukera paregabea izango dugu emanaldi historiko hori orain arte posible izan ez den moduan bizitzeko.
Estetika zaharra eta arrosa duen bainugela. Komunaren erdian bainuontzi bat dago, non bi gazte erlaxatzen diren porro bat erretzen duten bitartean. Elkartzea indarrean jartzen den heinean, elementuen jatorriari eta sorrerari buruzko filosofia egiten hasten dira, elkarrizketa gai pertsonalagoetara jotzen duen arte.
Iragarki bitxi batek bat-batean eteten du film apokaliptiko bat.
Film dokumental labur bat da, zeinetan mamuek —benetakoek eta irudimenak sortutakoek—apartheid ondoko Hego Afrikako landa eremuko komunitate baten bizitza oinazetzen baitute.
Etxearen atzeko lorategian egindako afaria aukera paregabea da bikote ezkondu batek dibortzio saihetsezin bati buruz dituen ideiak parteka ditzan. Garagardo zurrut bakoitzarekin eta bruschetta mokadu bakoitzarekin, emozioek adimen soilaren lekua hartzen dute. Alaba bat-batean agertzen da eta harritu egiten ditu, familia perfektuaren erretratua dirudien une batean. Nola kontatuko diote banandu egingo direla?
Celia, hogeita hamar urteko ballet-dantzariak, "Intxaur-hauskailua" antzezlanean protagonismoa lortzen du casting gogor baten ostean. Albiste on honi haurdunaldiarena gehitzen zaio. Bere bikotekideak, Álvarok, aita izan nahi zuen aspalditik, baina hori Celiaren ibilbidearekin bateraezina da momentu honetan.
Lucía eta bere lagunak lau nerabe dira. Gaur eskuetan dituzte, kasualitatearen ondorioz, oso gau zirraragarria eta magikoa biziko duten festa baterako gonbidapen batzuk. Baina hortik urrun, patuak oso bestelakoa prestatu dio Lucíarentzat, bere bizitza aldatuko duena.
Vincennes-eko basoa. Erakusketa eraikin kolonial baten hondakinak, non ahots bitxiak entzuten diren eta inork gogora ekarri nahi ez dituen irudi zaharrak lo dauden. Moussak, dena den, obsesio bakarra du: bere laguna gertu izatea, lagunaren hilotza Senegalera itzuli den arren.
Emakumezko aktore talde bat eta zuzendari bat eraikitzen ari diren etxe batean astebetez bizitzen. Bat-bateko fikzioak, karaokea eta zinema. Film baten bilaketa helburu gertagaitz gisa. Sororitatea, barreak eta sorkuntza kolektiboa, emakume talde honen lanbideari eta sortze prozesuari buruzko esperientzia-kreditua asmatzeko.
Soldadu batek bitxiontzi batean gordetzen ditu bere trofeoak, oroigarri gisa. Talde argazki bat egiten du, oroigarri gisa. Soldadugaiak filmatzen ditu entrenatzeko eremuan, oroigarri gisa. TBko zirkuitu itxiko kamerek krimen bat egiten harrapatzen dute. Krimena ordenagailu baten memorian gordeta geratuko da.
Anek eta Andreak sexua eta egarri handia dute, eta kanpoan bizitzak aurrera jarraitzen badu ere, jarraitu nahi dute, ez dute orain gelditu nahi, azkenean elkarrekin baitaude. Elkar musukatu eta larrutan egiten dute energiarik gabe geratu arte, kanpoko zainketak salbatzera etortzen zaizkien arte.
Greziako Parlamentuan, politikariak, poliziak eta atezainak asperduraz eta lankide antagonikoez arduratu behar dira. Eraikin historikoak ito egiten ditu eraikinari darion Greziaren historia aberats saihetsezinarekin, eurak beren antsietate existentzialarekin dabiltzan bitartean. Botere jolasek tentsioak areagotzen dituzte eta haurrak balira bezala jokatzera behartzen dituzte, baztertuta, saminduta eta minduta sentiaraziz. Baina, ekintza adeitsu baten ondorioz, inguruak desagertu egiten dira. Musikak egiatiak, zintzoak eta zaurgarriak izaten lagunduko die. Musikak, zorte pixka batekin, beranduegi izan baino lehen askatuko ditu.
Familiako kide gazteena kanpora doa bizitzera. Etxe berriaren eta sorterriaren artean egiten dituen bidaiek, erantzungailu automatikoan pilatutako mezuek eta etxeko giroan grabatutako bideoek marrazten dute bere kide baten heriotzari aurre egin behar dion familia baten erretratua.
Valley Pride representa a una de las regiones más importantes de la agricultura industrial de California. Los intereses corporativos de producción agrícola han logrado explotar con éxito esta zona del desierto de Sonora mediante un gigantesco sistema de riego alimentado por el río Colorado y por el canal All-American, diseñado específicamente para este propósito. El desagüe del sistema fluye a través de tuberías, bombas y canales que conducen al mar de Saltón, un lago artificial que se acerca al desastre ecológico y económico, al igual que las regiones fronterizas de México.
Etorkizuneko hipermekanismoek egindako alegia batean, botila algoritmiko batean gordetako mezu batek iraganeko desagertze bati buruzko istorio bat ekartzen dio gogora orainaldiko buztinezko humanoide bati.
Pertsona talde bat film baten gidoia irakurtzera gonbidatu genuen. Emakumeei iruzur egiteko maitemintzen zituen gizon bati buruzkoa zen. Irakurketak aurrera egin ahala, jendea bere istorio propioetan arakatzen hasi zen. Dena zuzenean grabatu zen. Emaitza gogoeta partekatu bat da, maitasun erromantikoaren idealaren inguruan eta horrek gizonengan eta emakumeengan duen eragin handiaren (eta ez beti positiboaren) inguruan.
Tiro batek arratsa urratuko du. GPS pantailak erabiltzen dituzten ehiztariek basoraino jarraituko diete zakurrei, eta gauak harrapatuko ditu. Beste leku batean, Mainak egunero zenbatzen ditu ardiak. Otsoa hurbil ikusi dute. Adan, agerpen horrekin liluratuta, haren bila aterako da ilargi berria denean, kamera eskuan hartuta. Bakoitzak modu bateko harremana izango du otsoarekin, baina bat datoz piztiarekin kontu batean: denek ikusi nahi dute, inork haiek ikusi gabe.
WikiEmakumeOK DOnK, abesti baten bidez, Wikipediako editore-taldearen prozesua kontatzen du Wikiemakumeok taldearen genealogia berreskuratuz. Emakume horiek azaltzen dute nondik datorren ekimena, zer egiten duten astero Wikipedian emakumeen eta gizonen biografien arteko oreka bilatzeko, mundu digitalean ere, berdintasun handiagoa lortzeko. Kontakizunak ikus-entzunezko metafora bat ehuntzen du, musika eta biografia femeninoen artean, dibulgazio-asmo argi bat azaltzen, Euskal Herriko hainbat herrietako errealitatea islatuz.
Agnès Varda-k, Olatu Berriaren bultzatzaile ikonoklastak, filmen itxura eta filmek konta zitzaketen istorioak berrasmatu zituen. Varda bera berehala ezagut dezakegu, bere lente propioaren bitartez pixkanaka ezagutu baitugu. Filmak itzal handiko zinemagilearen bizitzaren eta lanaren ikuspegi berri bat erakusten digu, inoiz ikusi ez diren artxiboko irudiekin eta bere senide, lagun eta kolaboratzaileei egindako elkarrizketa argigarriekin.
Oiloak susmagarriak dira, harremanak zalantzagarriak dira eta negozioak ilunak. Margarita eta Güte harrapatuta daude landa eremuko beren herrixka geldi eta osasungaitzean. Baina ez dira gai erabaki bat hartzeko: bertatik joan edo lekua eraldatu. Bien bitartean, jendea desagertzen ari da, irratiak mezuak bidaltzen ditu etengabe eta mundua Columba transbordadore espaziala noiz jaurtiko duten zain dago, haren bidez gizakiak eguzki-sistemaren mugara eramango baitituzte. “Hor kanpoan ez dago ezer, ordea” dio norbaitek jangelako mahaian otordua egiten ari direla.
Herri txiki batean, landa-eremuko bizimoduak eta energia herrialdeko gainerako eremuetara daraman sare elektrikoak eremu bera partekatzen dute. Goi tentsioko ehunka dorre, transformadore eta zentral termoelektrikoen artean, haur bat lurraldean zehar ibiltzen da eta untxiak ehizatzera jolasten da. Iluntasunaren erdian, industria handiaren presentzia mehatxagarriak desberdintasunez jositako sistema baten makineria islatzen du.
Poloniako furgoneta bat Ukrainako errepideetan barrena dabil. Furgonetan gidaria/zuzendaria eta Errusiaren inbasioaren ondoren ebakuatutako pertsona batzuk doaz. Ibilgailua aldi baterako babesleku zaurgarri bihurtzen da, gerratik ihes egitea beste helbururik ez duten erbesteratuek konfidentziak egiteko eremu.
Esperientzia zinematografiko paregabe hau Anselm Kiefer artista alemanaren obra ikonikoan murgiltzen da, bere bizitzaren ibilbidea, inspirazioa eta sorkuntza prozesua erakutsiz. Mitoarekiko eta historiarekiko zituen lilura aztertzen du. Iragana eta oraina elkarren artean lotzen dira zinemaren eta pinturaren arteko mugak desitxuratzeko, ikusleei artista garaikide nagusienetako baten aparteko munduan sartzeko aukera emanez.
Finlandiako herrixka batean, non bertako biztanleek jarduera metalurgikoei esker atera izan duten bizimodua azken bi mendeetan, Mika Lätti poeta eta idazlea eta bere lagun eta zuzendari Aki Kaurismäki bere zinema-areto propioa eraikitzen ari dira burdinola zahar batean. Birziklatutako zura, metala eta berrerabilitako altzariak erabiliz, Kaurismäki-k eta Karkkilako biztanleek elkarlanean sortzen dute Kino Laika zinema. Zinemaren inguruan Cadillac-ak daude, motorrak, rock tabernak, eta naturaren edertasun liluragarria, zinemaren lilura horren esentzia bera bilduz… Aldaketa bultzatzeko duen gaitasun handia da leku horren magia.
Adamant zentro paregabe bat da: Parisen bihotzean, Sena ibaian dagoen egitura flotagarri bat da, nahasmendu mentalak dituzten helduak hartzen dituena, denboran eta espazioan ainguratzen dituen zaintza mota bat eskainiz, eta suspertzen eta animatzen lagunduz. Zentroa kudeatzen duen taldea psikiatriaren narriadurari eta gizatasuna kentzeari aurre egiten saiatzen da, ahalik eta ondoen.
Noraino irits zatekeen Iván Zuluetaren obra? Saio honetan, norantz jo zezakeen intuitzen laguntzen diguten zenbait proposamen daude.
500 urtetik gora daramatzate Frantziskotarrek Arantzazun. Beren espiritualtasunean oinarrituta harreman estua izan dute beti herritarrekin. Herrigintzan ere paper garrantzitsua jokatu dute eta gaur egun oso gureak eta barneratuak ditugun altxorrak utzi dizkigute. Horiek ezagutzera ematea beharrezkoa da, gure historiaren eta izanaren parte baitira. Arantzazu ez litzateke gaur dena izango herririk gabe, eta herria ere bestelakoa litzateke Arantzazu gabe
Manuel Méndez “Manolo Kabezabolo” espazioa eta denbora transzenditu dituen azken punk musikaria da, 40 urtetik gorako ibilbide artistikoa duen fenomeno kontrakultural bihurtu dena, eta erreferentziazko pertsonaia dena underground kulturan. Bere gaztaro zail eta barregarriak eragin zuen filosofia okupara jauzi egitea, intsumisiora, kalera, bizimodu punkera… baita drogetara, gaixotasun mentalera eta ospitale psikiatrikoetara ere. Hori guztia hala izanda ere, bere horretan diraute bere heldutasun bareak eta espiritu akrata erostezin eta oldarkorrak, eta zorrotz jarraitzen du bere gitarrak.
Mar-ek baleen soinua grabatu ahal izatearekin egiten du amets. Baina zetazeoak aztertzen dituen talde batekin ontziratzen denean, munduko animaliarik handienari entzuteko isilik egon behar dela ulertzen du.
1978an, metalaren hitzarmena berritzeko negoziaketen erdian, militante libertario talde batek irmo eusten dio bere ideia erradikalei lantegiko lankideen aurrean, eta aldi berean, langile mugimenduaren atomizazioaz jabetzen dira, etsipenez.
Caroline leihotik kalera begira ari da, eta giltza-hotsak entzutean izutu egiten da; Nathan da, bere senarra. Hil den neska baten loteria-txartel saridun bat iritsi zaie. Eztabaidatu egingo dute etikoa ote den saria trukatzea. Nathan emaztea konbentzitzen saiatuko da...
Ramona, etxetik ihes egin berri duen emakume bat, sastraka hostotsuz betetako bazterreko auzo batean sartzen da. Han bere semearekin topo egiten du berriro. Aterpe bila, haren lagun taldearekin bat egiten du. Emakumeak gazte izerditsuen taldearekin igarotzen du gaua, iluntasuna samaldan bizitzen, eta gozamen eta babes suak eskatzen.
10 urterekin, Clarissak heldutzat jotzen du bere burua, baina laster jakingo du oraindik zerbait falta zaiola emakume izateko. Horrela hasten da Clarissaren bidaia intimo eta nahasia, zeinetan bere herriko emakumeek ezkutatzen duten sekretua argitzen saiatuko baita. Dena den, Clarissak ez du jakingo benetan heldua izatea zer den bere burua guztiz galtzen duen arte.
Adele 15 urteko neska bat da, bere sorterritik ihesi dabilena. Horretarako, oso bidaia gogorra egin beharko du, eta aurre egin beharko dizkie naturari, gizakion zentzugabekeriari eta erabateko bakardadeari. Mendebaldeko lau lagun haren bidean gurutzatuko dira.
Leipzig, 1989. Margarethe, Ekialdeko Alemaniako erregimenaren aurka dagoen punk gazte bat, ospitale psikiatriko batean giltzapetu dute. Ihes egitearekin eta maite duen gizonarekin (Heinrich izeneko punk musikariarekin) elkartzearekin amets egiten du. Baliteke erregimenari egun gutxi geratzea, baina Stasiko informatzaileak inoiz baino adiago daude.
Partekatzen dugun min horrek, banaka eta modu bakanean bizitakoa bada ere, elkarren artean konektatzen gaitu. Gure existentziaren anbiguotasuna eta aniztasuna direla eta, alternatiba horien aldagai ugari irudika ditzakegu, batzuk gaiztoak izan daitezke eta beste batzuk, aldiz, onberak.
Miak eta Claudiak osatutako bikote gaztearen bizitza aldaketari buruzkoa da, baina dena aurreikusi bezala doala dirudienean, une bakar batek dena aldatuko du.
Haurtxoa galdu ostean, Inések isildutako dolu baten tristeziari eta ulertezintasunari egin behar die aurre, baita haurdunaldi berri batek eragindako antsietateari eta beldurrari ere.
Iran, 2022ko irailaren 16a. Mahsa Amini hil egin da moralaren poliziak jipoitu ondoren. Haren heriotza dela eta, manifestaldiak sortzen dira, erregimenak larriki erreprimitutako milaka emakume elkartuz. Narges Kahlor-ek sare sozialetan argitaratutako errebolten bideoak aztertzen ditu, telefonoa arma bakartzat duten pertsonen defendatzaileei omenaldia eginez.
Zinemagilearen amona lurperatuta dagoen uhartean, tradizioak agintzen du emakumeek irudi bat aukeratu behar dutela, hiltzen direnean, hilobian bere burua irudikatzeko. Sara Jurinčič zuzendaria eta bere ama uharte horretara doazela, gizonik gabeko mundu batean sartuko gara, non emakumezko arbasoek beteko baitute erdigunea. Filma oso modu ederrean eginda dago, dibertigarria eta serioa da aldi berean, eta odisea zinematografiko batean zehar eramango gaitu, arbasoek beren irudi isiletatik xuxurlatzen dutena entzuteko.
Salmentek behera egin dute txarra zegoen merengea saltzea bidegabeki leporatu zietenetik. Horregatik, Mentxuk ustekabeko festa bat antolatu dio Laura ahizpari, establezimenduko arduradunari. Hala ere, babesa agertzeko topaketa zirudienak ez du espero zen bidea hartzen. Ustekabeko festa konfiantza ariketa bihurtzen da.
Mirenek Elena antzemango du alokatutako auto bat gidatzen eta errepidean barrena jarraituko dio.
Gizon bat, emakume bat eta haien alaba txikia elkarrekin bizi dira Euskal Herriko apartamentu batean. Etxeko lanak eta eguneroko keinuak paisaia berde eta oparoetan gainjartzen dira. Errealizadoreek eta beren ordezkoek eguneroko baten zatiak berrinterpretatzen dituzte. Musikak etxea betetzen du eta haurren marrazkiek bizia hartzen dute. Behaketa eta fantasiazko uneak uztartuz, film honek sostengatzen gaituzten laguntzaz, herentziaz eta zeregin ikusezin txikiei buruz hitz egiten ditu.
Ahmedabad-en, Isabel animazio tailer bat ematen ari da aldi baterako tatuajeetarako Mehndi teknika erabiltzen duten tatuatzaile talde bati. Beren ametsei buruz galdetzen die: hegan egitea, emakumeen parlamentu bat, Suitzara bidaiatzea eta independentzia rap baten bidez aldarrikatzea.
1990ean idatzi zen lehen gutuna. Emakume hautsi baten idazkien bidez, gutun horretatik eta hurrengoetatik, buru zatikatu baten puzzlea eraikitzen da. Oinazea eta kontsolamendua ematen zizkioten oroitzapenei gogor helduz, bere identitate hautsia berreraikitzen saiatzen da, galdutako amodio handiei, senarrari eta alabari, bere pentsamendu sekretuenak aitortuz.
Berrogeita hamazazpi sare-konpontzailek egiten dute lan Euskal Herriko kostaldean, lan tradizional horrekin jarraituz, denbora gelditu izan balitz bezala. Eskuak gatzez estalita dituztela, etengabe ehuntzen dute, isil-isilik. Emakume horiek itsasoaren eta haren misterioaren parte dira. Itsasontzi baten alertak gaua urratzen du, itsasargi batek dena argitzen du, marinel bat jitoan dago uraren pentsamenduetan barrena, eta esku batzuk dantza eta dantza ari dira sareekin bat egite duten arte.
Junek bere lehen udako lana aurkitu du: Constance zaindu behar du, sentibera den eta maitasunaren beharrean dagoen neska bat. Azkenean bere konfiantza bereganatzea lortzen duenean, Juneri urte osoan bere haurtzaina izateko itxaropena pizten zaio. Junek, neskaren zale egin ahala, klase-harremanen indarkeria eta bere nortasunaren ukazioa ezagutzen ditu.
Maria Callasek Parisko Operan eskaini zuen emanaldi ospetsuarekin egin zuen debuta Parisen, gau bakarrean, 1958ko abenduaren 19an. Gertakizun sozial handia izan zen, eta “Le Tout Paris” bertaratu zen. Emanaldi honetan eskainitako errepertorioan Callasen onena ikus dezakegu, bai errezitalari dagokionez, bai operako aktore gisa egindako lanari dagokionez. Elementu bisualak bere ahotsaren dimentsioak bezain garrantzitsuak ziren bere artean. Duela gutxi aurkitutako 16 mm-ko karreteekin arreta handiz egindako errestaurazioari esker, eta duela gutxi aurkitutako soinu iturri bati esker, aukera paregabea izango dugu emanaldi historiko hori orain arte posible izan ez den moduan bizitzeko.
Casablancako bere auzoa birsortzen duen eta eskuz egindako dekoratu batean, zinemagile marokoar gazte batek senideak eta lagunak errekrutatzen ditu bere haurtzaroko gezur kezkagarriak lurpetik ateratzen lagun diezaioten.
Annie unibertsitatean graduatu berri da. Inolako helbururik gabeko uda iristen denean, taberna batean Tyler izeneko emakume bat ezagutzen du, eta Danny izeneko haren lankidea edo lagun onena edo… Anniek ez daki oso ondo zer harreman duten. Filmean Annieren ondoan egongo gara, bere burua ezagutzen duen uda horretan, zeinetan bera, Tyler eta Danny erantzunik ez duten konexio baten bila ibiliko baitira, azkenean Annieri desiran eta independentzian bere ahotsa aurkitzen lagunduz.
Zazpi istorio. Hiri bakarra. Pertsonaia multzo zentzugabe batek betetzen du txundituta dagoen newyorktarren antologia komiko beltz hau. Hiriko bizitzaren egunerokotasuna ezusteko gatazka batekin eteten denean, pertsonaia bakoitzak erabaki bat hartu behar du. Hartutako erabakiak desberdinak badira ere, hiriaren zentzu bateratu bat sortzen da: New York egoaren ispilu bihurtzen da, benetako izaera islatzen du, eta gainerako guztia hondoraino erortzen da.
1930ean Frantzia erdialdean sortu zenetik, Troigros familia-jatetxeak 55 urte daramatza 3 Michelin izarrak mantentzen, lau belaunaldiz, hain zuzen. Michel Troisgros-ek, jatetxeaz arduratu den hirugarren belaunaldikoak, bere seme Césarri eman dio sukaldearen ardura, Troisgroseko sukaldarien 4. belaunaldiari. Azokara joango gara barazki freskoak hautatzera, gaztandegi bat, mahasti bat, abeltzaintza ekologikoko ustiategi bat eta jatetxea hornitzen duen baratzea ikusiko ditugu, Wiseman-ek familiaren hiru jatetxeetako sukaldean barrena eskainiko digun bidaia zoragarri eta atsegingarrian.
Hildako haur bat erditu eta egun batzuetara, Robinen bularrak esnea ekoizten hasten dira. Esnea botatzeko gai ez denez, Robinek esnea dohaintzan emateko ezohiko erabakia hartzen du. Dohaintzan emateko leku baten bilaketa uste baino gehiago korapilatzen denez, bere izozkailuan gero eta esne gehiago pilatzen da, bere harremana eta bizitza ere bereganatuz.
We arte Standard-en ibibide luzea egin ondoren, Jon Aguirrezabalaga konpositore eta produktore bilbotarrak Zabala izena hartu zuen bere obra pertsonalena ekoizteko. Eletronika organikoenaren alkimista hasi berri gisa, gai da onirikoa eta erreala denaren arteko mugekin jolasteko, ohiz kanpoko edertasun bitxiko lurraldeetarako bidea eginez, eta lurralde horiek ederki datoz bat Núria Giméneze aurkitu eta My Mexican Bretzel-en gauzaa miragarri bihurtu zuen metrajearekin.
Albertok, zalantzek paralizatuta dagoen idazleak, bertan behera uzten ditu bere lanak behin eta berriz. Bidaia batean joaten plantak egiten ditu, baina, benetan, bere etxean geratzen da, lagunen erreakzioak zelatatzeko. Bere istorioa atzerriko portu batean marinel batek dituen abenturekin nahasten da, errealitatea eta fikzioa lausotuz. Azkenean, bere narratibak kontsumitzen du, marjinatu unibertsal bihurtuz. Nolabait, ezinezko itzulerei buruzko istorio bat da hau.
Maria Goiricelayak (Egokitzapen Onenaren Max 2023 Saria) eta Ane Pikazak (La Dramática Errante) zuzenduko dituzte berriro ere ZINEBIren inaugurazio- eta itxiera-ekitaldiak. Bi topaketa horietan, hasieran, ZABALAren musika elektronikoa eta, Jaialdiaren itxieran, J Martinaren moldakortasun artistikoa gailenduko dira, kameraren atzean dauden pertsona horien guztien dibertsitateari, konpromisoari eta lanari balioa emateko.
Los Planetas bandaren lider J-k, Iván Zuluetaren zale aitortuak, Euskadin lehenengoz aurkeztuko du “Plena pausa”, Donostiako zinemagilearen artxibo filmikoaren zati bat musikalizatzeko proiektua. Bakarka egin duen lehen proiektua da eta, zuzenean laguntzeko, harekin izango dira Srta. Trueno Negro, Miguel Martín, Roberto Escudero, Miguel López eta Jaime Stinus.
Iván Zuluetak filmatutako material filmiko guztiak aldatu gabe eskaintzen dira, Espainiako Filmotekak eskuratutako artxiboan agertu ziren bezala, Películas familiares filmen laburpen batzuk izan ezik. Film horiek guztiak artxiboaren parte dira, baina ez zituen Zuluetak filmatu eta Andrés Duque zinemagileak berariaz muntatutakoak dira.
Aurreko programa filmatu zenetik ia hamar urte igaro zirela, saio honek Villa Aloha du ardatz, Zuluetatarren familia-etxea, zinemagilearen unibertsoaren funtsezko lekua, Baenako Dukearen Pasealekuan zegoena eta Donostiako badiaren ikuspegi ikusgarria zuena.
Paristik Marokora Kaliforniatik igaroz: bidaia fisikoa eta mentala, Iván Zuluetaren biografian zehar.
Consuelo Vergarajauregui Ubarrechena eta Antonio de Zulueta y Besson-en filmak, Iván Zuluetaren gurasoenak, alegia (eztei-bidaia, Kantauri itsasoan zehar itsasontziz egindako bidaiak, Donostiako Zinemaldiko hartualdiak, non Kirk Douglas ikus dezakegun, eta familiako filmazioak), Ivánen lehen film laburretako bati bide emateko.
Lagun eta ezagunekin izandako jaiak, elkarretaratze zoroetako filmazioak berreskuratzen dituen saioa. Adierazpen artistikoaren eta politikoaren gozamena, Cecilia Roth, Luis Cobos, Vicente Ameztoy, Juan Cruz Unzurrunzaga, Antonio Gasset edo Javier Gurruchagarekin, besteak beste.
Arrebato zinema espainiarrean gehien goraipatutako filmetako bat da. Saio honetan Zuluetak bere filmik gogoratuena prestatzen ari zen bitartean garatutako ideiak eta sentsazioak azaltzen ditu.
Batzuetan Zuluetaren queer sentsibilitatea nabarmendu bada ere, programa honek sexualitatearekin izandako hainbat topaketa biltzen ditu, zeinak era askotakoak baitira.
Ukrainako errealitatea bi alditan banatzen da: gerra aurrekoa eta gera ondorengoa. Herrialde osoa hartzen duen erresistentzian, herritar oro saiatzen da laguntzen. Ukrainarrek ogibideak aldatu dituzte gerra garaiko beharretara egokitzeko. Eskultoreek tankeen aurkako oztopoak fabrikatzen dituzten beren arte lantegietan. Terrakotazko armada bezalaxe, irudi isilak —Ukrainako pertsonaia ospetsuenak, aingeruenak, kosakoenak eta Jesu Kristoren kopia ugari— izoztuta daude sorkuntza berriak iristen diren bitartean. Artisauek metalezko tresnak galdatzen dituzte Ukrainako Indar Armatuentzat.
2022an, Mantas Kvedaravičius Ukrainara itzuli zen, Mariupolera, gerraren bihotzera, 2015ean ezagutu eta filmatu zuen jendearekin egoteko. Haren heriotzaren ondoren, bere ekoizleek eta kolaboratzaileek ahalegin guztiak batu dituzte bere obra, ikuspegia eta fimak transmititzen jarraitzeko. Indar eta sentsibilitate handiz, dokumentu honek islatu egiten du nolakoa den bizitza bonbardaketen artean, eta tragedia eta itxaropena transmititzen duten irudiak erakusten dizkigu.
2022ko martxoaren 14a, Errusia eta Ukrainaren arteko gerraren 2.944. eguna. Azken asteotan, gerra biziak lekuak eta pertsonak nahastu ditu, ezaugarri eta rol berriak azalerarazten dituen dimentsio postapokaliptiko bat sortuz. Milaka kievtar metro geltokietan bizitzen ari dira. Hiriburuko aldiriak, behin eremua lasaiak zirenak, okupatzaile errusiarren suntsipenaren eta arpilatzearen gune bihurtu dira gerra honetan.
Errusiak Ukraina inbaditu eta bi astera idatzia, drama honek Andrii Bondarenko antzerkigileak Ukrainan izandako bizitza irudikatzen du: bere haurtzaroko bakea eta lasaitasuna, eta dena markatu zuten trauma historikoak, iraultzak eta gerra.
Film laburren bilduma batek Errusiak 2022ko otsailean Ukrainan egindako inbasioaren ondorengo tragedia osoa azpimarratzen du. Xehetasun handiz erakusten du errusiarrek herrialdean nola egiten zuten aurrera, eskala handiko erasoaren eragina pairatzen zuten bizitzen eta komunitateen bitartez, eta baita lurraren alde borrokatzen dutenen bitartez ere. Dokumentalak erasoen indarra zehazten du, baina arreta nagusia komunitateen indarrean jartzen du, lazeria izugarriak pairatu baitituzte, baina erresilientziaz eusten baitiote hain zapalkuntza handiaren aurrean. Tragedia moderno honen errealitatea dokumentatzen duten gero eta film kopuru handiagoarekin bat egiten du bilduma honek.
