Alicek 27 urte bete ditu gaur. Apur bat itotzen ari bada ere, gurasoekin bizi da oraindik eta bere ametsetan bizitzeko joera du, eguneroko bizitza goibeletik ihes egiteko. Lantegi bateko teilatuan festa psikodeliko batean egon ondoren mozkortuta, istripu larri bat du motorrean.
Ferry batean, hainbat bidaiarik ibai bat zeharkatzen dute ertz batetik bestera. Bidaiarietako batzuk isilik doaz, beren baitan bilduta, bidelagun ezezagunei edo paisaiari begira. Beste batzuk berriketan doaz, bidaia animatzeko eta denbora azkarrago igarotzeko agian. Badirudi uretan egiten ari den bidaia luzatzen ari dela, helmugako ertza atzeratu egiten da, espazioaren magnitudea itxuragabetu egiten da. Baliteke mugimendua bera izatea ziurtasun bakarra.
Euxebiri aita hil zioten gerran. Gaztaroan frankismoaren errepresioa jasan zuen, eta gaur arte, diktadura aspaldi amaitua egonagatik ere, ez du bere aitaren oroimena berreskuratzeko aukerarik izan. Urteak haren bila eman eta gero, azkenik hobia ireki dutenean, Euxebik argazki bat utzi du bere aitaren hezurren ondoan.
Lerro eta formen artean, eskuek elkar ukitu, ezagutu eta esperimentatzen dute, azalen arteko mugak hautsi nahian.
Rita-k abesten duen emakume-korua desagertzeko zorian dago, galdu egin baitute entsegu-lokala ordaintzeko jasotzen zuten diru-laguntza. Orain erabaki egin beharko dute ibarra gehien kutsatzen duten enpresetako baten babesa onartzen duten ala ez.
Langilea egunero joaten da fabrikara lanera. Eginbehar zehatz bat egin dezakeen langile bakarra da. Egunero makinak pizteko zeremoniarekin, eta bere lan zehatz eta monotonoari helduko dio. Gaur, ordea, erabaki bat hartu du...
Chennuk 15 urte zituela egin zuen lehen delitua: kaleko ume izatea. Horren ondorioz, infernura eraman zuten, Pademba Road kartzelara, Freetownen. Mr Sillah da infernuko nagusia eta harekin ez dago itxaropenik. Chennuk lau urteren ondoren lortu zuen ateratzea. Orain bertara itzuli nahi du.
Kolonbia iparraldean, aktibista queeren talde batek ekintza performatibo bitxiak erabiltzen ditu herrialdeko ikatz-meategi handienaren ustiapen suntsigarria salatzeko.
Etxekoandreen auzoa. Insomniodun Emakumeenbarrutia. Ama Ezezagunaren kioskoa. Emakume Bakarren lurpeko pasabidea. Gure hormek maite ditugunak omentzen dituzte.
Marta eskola-jazarpena jasaten duen hamabi urteko neska bat da. Badirudi bere urtebetetzea ospatzera doala, harik eta oso berezia den norbait agertzen den arte, lur jota gera ez dadin: amabitxi maitagarria. Amabitxi maitagarriaren estrategiari jarraituz, Martak bere etorkizuneko bertsioak ezagutuko ditu, bere egungo kezkak konponduko direla ikus dezan. Baina Martetako bakoitzak etorkizuneko bere kezkak ditu. Amabitxi maitagarriak bere asmamena erabili beharko du neskatxaren urtebetetzea animatzeko, denek, elkarrekin, beti itxaropena izateak duen garrantzia uler dezaten.
Filmak bideojokoetan normalean bigarren planoan egoten diren pertsonaietan jartzen du arreta: PEJtan. Jokagarriak ez diren pertsonaiak dira, mundu digitalean estra gisa bizi direnak, normaltasun itxura sortzeko. Garbitzaile bat, ukuiluko mutil bat, kale-garbitzaile bat eta arotz bat zehaztasun etnografikoz behatuta. Sisiforen makinak dira, eta haien laneko errutinek, jarduera patroiek, hutsegiteek eta disfuntzioek kapitalismoko lanaren analogia garbi bat azaltzen dute.
Matixa, 22 urteko gaztea gurasoen etxean bizi da. Logela eta egonkortasuna hankaz gora jarrita, egoera lehertu egiten zaio. Familiatik kanpo bilatzen du babesa, lagun duen Leirek lagunduta. Amarengandik askatzeak libreago egingo duela erabakita, etxetik alde joaten da.
Esan nion zinemagilea nintzela… eta ezer ez da aldatu. Bazterretan barrena doa arima erratua, inoiz seguru, inoiz bere buruaz etsita. Gorputza, ordea, gorputza bada: eta da eta da eta da eta ez dauka non.
Egunerokotasunaren apropiazioa eginaz eta artea, hura kontsumitzeko ohiturarik ez dagoen lekuetara eramateko akzioa muinean izanik, lokalizazio desberdinetan eginiko performance soil bezain sotilen sorta da Bat, bi, hiru kanta. igoal lau dokumental musikala. Seriea osatzen duten lau piezatatik hiru amaituta daude jada, eta laugarrena Bilbon (La Ribera merkatuan) amaituko da, ZINEBI jaialdiaren baitan, lehenengo hiru piezak proiektatuko diren toki berean. Dokumental hau Ines Osinaga sortzailearen lanik pertsonalena eta kolektiboena den #itsasoadabidebakarra proiektuaren ikus-entzunezko spin-off-a da eta Xerra Estudioak zuzendu du.
Leku eta une egokia aukeratu ezkero, marmitakoz betetako poltsa bihurtu daiteke mehatxu terrorista.
Itsu batek bere gida-txakurra galdu du ustekabean. Hiri handi batean bakarrik eta ilunpean dela, bere indarrak bere zaurgarritasuna onartzean datzala konturatzen da.
Eguzki gose diren nerabe batzuk ametsetako bidaia batean doaz Balear Uharteetara, argi eta bero bila. Xurgatu egin behar dute eta ontzi bihurtu behar dira, beren erresuma hodeitsura garraiatzeko.
Udan zehar, filmaketa talde bat Espainiako iparraldeko errepide eta herrietan barrena dabil. Cantacronache taldeak 1961eko udan, diktadura frankista betean, erresistentziaren abesti herrikoiak biltzeko egin zuen bidaia klandestinoaren urratsak jarraitzen dituzte. 1961ean erregistratutako ahozko memoriaren eta soinu-artxiboen prismaren bidez, bi bidaien arteko solas bat dago, iraganeko zauriak oraindik irekita dituen lurralde baten geografia emozional eta politikoa osatuz.
Saioarekin batera, Amoranteren zuzeneko emanaldi bat izango dugu, filmean jasotako abestietako batena eta elgoibartarraren kantutegiko beste pieza batzuena, zeinetan tradizioa eta modernitatea modu magikoan besarkatzen baitira.
Mikel ezkonduta dago, farmazialaria da Euskal Herriko kostaldeko herri txiki batean eta ezkerreko militantea da. Homosexuala izateak bere bizitza nola baldintzatzen duen ikusiko du. Denbora beharko du hori onartzeko eta, nolabait, amaiera tragiko batera eramango du ezinbestean.
Begoña zaharra eta birjina da. Heriotza gertu ikusita, prostitutu bat –Daniel– kontratatzea erabakitzen du, jende guztiak sexua polita eta zoragarria dela esaten duenez jakin-min handia baitauka. Baina hau ez da lan erraza izango Danielentzat.
Denboraldi batez ama ikusi gabe egon ostean, Angel Marik indarrak hartu eta hura dagoen zahar-etxera bisitan joatea erabakitzen du. Gogorra egiten zaio ama horrela ikustea; seme-alabak ezagutzen ez dituen amona baten moduan.
1980an, Montxo Armendarizek egur-ikatza eskuz egiten zuten azken ikazkinen erretratu korala filmatu zuen, Nafarroako mendietan. Gutxieneko aurrekontuarekin, lau lagunez osatutako taldearekin eta muntaketa lan zehatz batekin, bai irudiari zein soinuari dagokionez. Armendarizek topo egin zuen bere ibilbidean mugarria izango zen filmaren gaiarekin; Tasio-ren gaiarekin.
Uda guztietan bezala, tomatearen eguna iritsi da. Nella eta bere familia Italiako udako etxean elkartu dira familiaren tradizioa ospatzeko.
Anek eta Andreak sexua eta egarri handia dute, eta kanpoan bizitzak aurrera jarraitzen badu ere, jarraitu nahi dute, ez dute orain gelditu nahi, azkenean elkarrekin baitaude. Elkar musukatu eta larrutan egiten dute energiarik gabe geratu arte, kanpoko zainketak salbatzera etortzen zaizkien arte.
Errealitatearen eta gehiegikeriaren arteko zinema. Lan hibrido bat, autobiografia eta fikzioa nahasten dituena, autofikzio literarioaren estiloan, Quebeceko Askapenerako Fronteko (FLQ) pertsonaia berezienetako bati buruz: Jacques Lanctôt. Film honek 1970eko hamarkadan erbestean hartu eta aterpe eman zion leku batera itzultzen den gizon baten bizitza kontatzen du: Kubako Hotel Nacionaleko zortzigarren solairuko gela batera.
Performance project based on sound and images recorded by audiovisual artist Iván Torres Hernández on board the icebreaker of the same name, flagship of the Finnish fleet. The complex, deep sound of field recordings forms the basis of a soundscape played live by musician and sound artist Xoán-Xil López and Iván Torres himself with synthesisers and radio systems, along with instruments fabricated by Xoán-Xil. The piece speaks of improvisation and dialogue between the two artists reacting to the visuals, a mélange of documentary images with celluloid animation.
Junek bere lehen udako lana aurkitu du: Constance zaindu behar du, sentibera den eta maitasunaren beharrean dagoen neska bat. Azkenean bere konfiantza bereganatzea lortzen duenean, Juneri urte osoan bere haurtzaina izateko itxaropena pizten zaio. Junek, neskaren zale egin ahala, klase-harremanen indarkeria eta bere nortasunaren ukazioa ezagutzen ditu.
Moritat hilketei buruzko Europa erdiko herri-kanta zaharrak dira. Horietako bat da Zela Trovke eslovakiarra, eta Holland Baroque Society-k bere Barbaric Beauty kantutegirako berreskuratu du. Maite Larburu aipatutako orkestrako biolin-jotzailearen eskutik jakingo dugu zertaz ari den abestia.
