Film bat bi zatitan: lehenengo ekitaldia munduko lore azokarik handienetako baten behaketa dokumental gisa filmatuta dago eta, ondoren, gizon bati buruzko fikziozko bigarren ekitaldia dugu: gaixotasun terminal bat du eta ezezagun batekin topo egiten du tren geltokiko tabernan. Hausnarketa erradikal bat agortzen den denborari buruz eta egiteke dagoenari buruz, zeina Pirandelloren antzezlan baten egokitzapena baita.
50eko eta 60ko hamarkadetan, Estatu Batuetako landazabalaren sakonenean, Catskills mendien magalean zegoen egurrezko etxe bat, atzean aletegi bat ere bazuena, trabestien lehen sare klandestinoaren egoitza izan zen. Dianek eta Katek 80 urte dituzte orain. Bere garaian, gizonak ziren, eta baita erakunde sekretu haren parte ere. Gaur egun, trans nortasunaren lehen egunetako oinarrizko kapitulu ahaztu hau kontatzen digute.
Tooba Gondal jihadista britainiar zitalenetako bat da. 20 urte besterik ez zituela, Londresetik joan zen Estatu Islamikoarekin bat egiteko, eta mundu osoan ospetsu egin zen “ISISeko ezkontzagin” gisa, ISISeko borrokalariekin ezkontzeko prest zeuden mendebaldeko dozena bat emakume errekrutatu ondoren. 2014 eta 2017 bitartean, modu aktiboan aritu zen sare sozialetan propaganda egiten. Bi urtez desagertuta egon ondoren, 2019an Benedetta Argentieri zuzendari eta kazetari freelanceak Tooba filmatu zuen, Ar‑Raqqan, Sirian. Kameran ikusten dugun neska jator, argi eta otzana al da? Edo estremista biolento bat? Gerra Santu Islamikoari buruzko gogoeta interesgarri bat da, kalifa‑herriko parte diren emakumeen, borrokalarien eta borreroen beraien ikuspegitik.
Mendeak dira baleak arrantzatzen direla. Badirudi gizonaren indarkeriaren emaitza dela, zeinak bere burua suntsitzen baitu natura suntsituz. Kapitalismoaren goraldiarekin bat etorriz, oraindik ere indarrean jarraitzen du jardun horrek, gizakiek natura eta aurre egiteko gai ez diren izakiak betiereko nola suntsitzen dituzten islatuz.
Aspaldi honetan gatazkak areagotu egiten dira futbol estadioetan, izan ere, futbol partidatan egoten diren gertaerak titulu supiztaile gisa iristen dira hedabideetara. Bien bitartean, Jugoslaviako sei errepublika ohietako armadak urtero elkartu dira azken hamarkada honetan bakearen izenean areto-futbol txapelketa bat egiteko, eta hedabideek ez dute ia horren berri eman.
Zein da IKEAko mahai baten haustura-puntua hondatzen ari den adiskidetasun baten pisuaren aurrean? Postrearen ordua da ia, eta prentsatutako egur zatiak apurtzeko zorian daude. Istorio kubista bat da hau, bi lagunei, galdutako mahai bati eta haren ordezkoari buruz.
Paisaia berreraikitzeko ahalegin bat da hau. Kantauri itsasoaren ertzetan dagoen atsedenleku eta tiro-zelai bat, 1937 eta 1943 artean frankismoaren kontzentrazio-eremu izandakoa. Ikuslearekin behatzailearen begirada partekatuz, filmak espazio horri esanahi berri bat eman nahi dio, bere esanahi politikoa itzuliz. Baina helburua ez da ikusezina den hori erakustea, ezta filmatzea ere, baizik eta gaur egun existitzen den horretan falta dena ikusaraztea.
Marko eta Maja pisuz aldatzen ari dira Sarajevon eta inoiz ikusten ez ditugu solasaldien arteko isiltasuna beren maitasunaren hondarrak dira. Majaren depresioak Markoren borroka poesia bihurtzen du, eta irratian Markoren poemak entzuten dira, beraien arteko komunikaziorako azken zubi bihurtuz.
Detroiteko paisaia postindustrialaren aurrean, “bisitariak” zerutik iristen dira jakintza bila. Zibilizazio baten aztarnak baino ez dituzte aurkitzen, eta transmisio kodetu bat, hiriko irudien eta soinuen artean.
Emakumea eta gizona gela batean daude, geko bat dago terrarium batean, hainbat euli lanpara baten inguruan hegan ari dira. Pixkanaka, bere jardueren eta behatutako elementuen arteko dependentzia eta analogia gehiago ezagutzen ditugu, beraien unibertsoen erritmoa azkartu ahala. Badirudi erakusten den mikrokosmosak interakzio erritmiko bat duela eta ordena kosmikoren baten baitakoa dela.
Hauek dira labanetatik eta odolez zikindutako trapuetatik gertuago sentitzen den pertsona baten haurtzaroko soinu eta irudiak; eta ez hainbeste haurrak jolaseak imajinatzean haurtzaroari egozten zaion araztasunaren hurbil dagoen batenak. Haurtzaroaz hitz egitea, ordea, ez da soilik odolaz hitz egitea, baizik eta baita amaz eta haren haragiaren usainez hitz egitea ere.
Eliasek 17 urte ditu eta aita bat-batean galdu du. Bai institutuan, bai etxean, ama eta lagunak bere erreakzioaren zain daude, baina ez da iristen. Eliasek bere bizitzarekin jarraitzen du ezer gertatu izan ez balitz bezala.
Oroitzapen bat —eta haren atzetik datorren desintegrazioa— berriz bizitzeko prozesua irudi asoziatibo batzuen bitartez. Bere irudien efektuaren bitartez, animazioak ikusleak egoera mental eta emozional hipnotiko batera eraman nahi ditu, memoriaren izaera anitza eta gure oroitzapenetara jaistearen poz atsegin eta iragankorra sentitu ditzaten.
Puntada a puntada, fotograma por fotograma y recuerdo a recuerdo, este trabajo da a conocer la historia de Heleny Guariba, filósofa, profesora y directora de teatro que fue desaparecida en 1971 por la dictadura que tuvo lugar en Brasil. Está inspirado en las arpilleras, arte textil popular que surgió en Chile en respuesta a los horrores del régimen militar de Augusto Pinochet, que desvelaban lo que las palabras no podían contar.
Hileta-auto batek Medellingo kaleak zeharkatzen ditu eta, bitartean, zuzendari gazte batek hiri bortitz eta kontserbadore honetan bizitako iraganaren istorioa kontatzen du. Gogora ekartzen du nolakoa izan zen bere lehen filmaren preprodukzioa, mamuak zituen B klaseko filmarena. Filmean Medellingo queer eszena gaztea erakusten da, baina protagonista nagusia heroina-gaindosi baten ondorioz hiltzen da 21 urterekin, zuzendariaren hainbat lagun bezala. Dokumentala honek belaunaldi suntsitu baten ametsak, zalantzak eta beldurrak aztertzen ditu, eta baita zinema egiten jarraitzeko dauden zailtasunak ere.
Una joven sorda recita The Star Spangled Banner (himno nacional de los Estados Unidos) en lenguaje de signos tal y como se enseña en el Instituto Gallaudet de Washington, D.C. Esta es una de las quince películas rodadas en 1901 como parte de la serie Washington, D.C., Schools.
Gorren barnetegi bateko ikasleen bizitzako hamar minutuko kapitulu bat denbora errealean berreraikita.
Várzea Queimada komunitatean, Piauíko Sertãon, Brasilgo ipar-ekialdean, 900 biztanle inguru eta biztanleria gorraren indize altua dituen leku batean, urarekiko sarbidea eta inbertsio publikoak eskasak dira, eta baita Brasilgo Zeinu Hizkuntza (Libras) ofiziala ikasteko aukerak ere. Muga horien guztien aurrean, Várzea Queimadako gorren komunitateak bere hizkuntza propioa sortu du. Gorputzeko eta ahoko ariketak, aire zabaleko agertoki inprobisatuak, bertako 18 pertsonen (gizonak eta emakumeak) lekukotasun espontaneoak jasotzeko. Lekukotasun gehienak, itzuli gabeak, hitzaldiz hitzaldi berrikusten dira, keinuak hitzekin lotuz, Várzea Queimadako keinuen hiztegia sistematizatuz; bere unibertsotik eta galderetatik harago doan hizkuntza berri bat irakasten duen bideo hezigarri baten aurrean gaudela dirudi.
1977ko uda, Londres, Erresuma Batua. Sex Pistols taldeak God Save The Queen abestia atera du Erreginaren tronuratzearen 25. urteurrenaren ospakizunarekin bat etorriz. Berehala debekatzen dute. Musika zerrendetako 1. postura berehala iritsi arren, ez da inoiz irratian entzuten… isildu egin dute. Jatorrizko abestiaren sorrerako bulkada anarkikoaren omenaldi lotsagabea eginez, eta bisualki berrituz, gure bertsioak britainiar zeinu hizkuntzak oraindik ere sinesgarria den mezua helarazteko duen ahalmena aztertzen du.
Txanogorritxo amonaren etxera doa. Basoan, otso maltzurrarekin topo egiten du eta Txanogorritxo engainatzen saiatzen da, bera eta amona afaltzeko ahaleginean.
“Fire”, Giselle Meyerrek hilkortasunari buruz idatzitakoa poema bat da, eta beirazko xafla mate baten atzetik filmatuta dago, maitagarrien ipuin baten antzeko ikuskizuna eskainiz. Bost film labur berritzaileko serie bateko pieza bat da, eta poesiak zeinu hizkuntzan duen indarra erakusten du. Motioning (Bewogen) izeneko serieko poemen film guztiek konposizioaren dinamika osatzen duten erritmo bisuala, errepikapena, plano zabalak eta lehen planoak dituzte.
Ukrainako 2014ko iraultzan zehar, Roma, 13 urteko kaleko mutiko bat, Kieveko fronteko lerroetan korrika dabil harriak eta molotov koktelak jaurtitzen. Azkar bihurtuko da iraultzaren aurpegi eta maskota. Baina, kamuflaje‑uniformearen, eguzkitako betaurrekoen eta beldurgabetasunaren azpian, umezurztegi bateko mutil bakarti bat ezkutatzen da, zeinak, 5 urte geroago, 18 urte beteko baititu eta kale gorrian geratuko baita, poltsikoan metxero bat eta laban bat besterik ez dituela.
