Zauri bat ireki da emakume baten erretiro-hitzaldian. Odola dario eta bere existentzia osora hedatzen da.
Memoria izeneko txori bati ahaztu egin zaio etxera nola itzuli. Lua, emakume trans bat, Memoriaren bila dabil kaleetan barrena, baina hirian erraz sor daitezke liskarrak.
Kosmosa, izurdeak, bakardadea eta teknoa. Pinpilinpauxak, maitaleak eta rave-ak. Begiak itxi eta unibertso osoa zeharkatuko dugu gau bakarrean.
Bikoteak elkarrekin igaro du gaua. Emakumea askatasunez mugitzen da apartamentuan barrena, salbuespen bakarrarekin: ezin da bikotekidearen pintura estudioan sartu. Apartamentuaren barnealde monokromatiko garbia, odol koloreko pintura abstraktuak eta egunsentiko argi leuna baretasunez eta ziurgabetasunez betetzen dira aldi berean.
Franciscoren erretratu baten aurrean gaude: andaluziar jatorriko etorkina da eta urtero itzultzen da bere sorterria den Kordobara. Oraingoan, familiaren etxea du zain; hutsik dago ama hil zenetik. Istorio intimo eta pertsonal bat da, zeinaren bidez jendez husten ari den landa eremuari begiratuko baitiogu, gure buruan besterik existitzen ez diren lekuek gugan zer nolako eragina duten jakiten ahalegintzen garen bitartean.
Katsuhiro Otomo-ren Akirak, bai mangaren jatorrizko proposamen gisa, zein zinemarako egokitzapen bezala, aztarna ezabaezina utzi du herri-kulturan. Inspirazio-iturri da idazle, zinema-zuzendari, musikari eta artistentzat, eta bere eragina nabaria da oraindik ere, boterea, garapen teknologikoa, giza eboluzioa edo etorkizuna bezalako gaien inguruan pentsatzeko, eztabaidatzeko eta lan egiteko. Horregatik, EBE!-k, kultura- eta arte-ekoizpen garaikidearen ikuspegitik, Akira berrikusteko eta berrinterpretatzeko ariketa kolektibo hau proposatzen du.`
