Herri txiki batean, landa-eremuko bizimoduak eta energia herrialdeko gainerako eremuetara daraman sare elektrikoak eremu bera partekatzen dute. Goi tentsioko ehunka dorre, transformadore eta zentral termoelektrikoen artean, haur bat lurraldean zehar ibiltzen da eta untxiak ehizatzera jolasten da. Iluntasunaren erdian, industria handiaren presentzia mehatxagarriak desberdintasunez jositako sistema baten makineria islatzen du.
2015. urtea. 2008an munduko ekonomiaren kolapsoa gertatu eta zazpi urtera, ia hogeita hamar urteko bost lagunek era guztietako lan prekarioetan lan egin behar dute oraindik, pisu penagarrietan bizi dira edo beren gurasoekin bizitzera itzuli behar izan dira, antzezlan bat sortzen saiatzen ari diren bitartean. Beste zazpi urte geroago, beste krisialdi baten atarian —edo krisialdi amaigabe batean murgilduta—, prekaritate haren eta ilusio horien irudiak gauza poetiko bihurtu dira, gure orainaren ispilu.
Aktore izateko ametsa jarraitzeko herria utzi du Hiam Abbassek, baina herria ez ezik, atzean utzi ditu ere ama, amona eta zazpi ahizpa. Hogeita hamar urte geroago, zinemagilea den bere alaba Lina berarekin itzuliko da, emakume palestinar ausarten lau belaunaldiren oroitzapen sakabanatuen artean desagertu diren lekuetan barrena bidaiatzeko.
Johannes eta Gabin gazteak dira, lehengusuak, eta elkarrekin maiteminduta daude: beren istorioa Frantzia hegoaldean gertatzen da.
Conej-ek munduko opari onena egin nahi dio Claire neskalagunari bere hitzorduan. Beraz, suziri bat eraikitzen du Claire espaziora eramateko; plana guztiz ezohikoa da. Hori dela eta, Conejek ahalegin handia egin beharko du Clairek gonbidapena onar dezan: ilargirako bidaia siderala eta bikaina, kosmosean barrena eta harago.
Malik ume adoptatua da eta eskolan bullying eta arrazakeria jasan behar du. Maider da bere lagun bakarra eta bere kontran jartzen da ere. Instituzioen eraginkortasun ezaren aurre, Maliken gurasoak bere semea laguntzen saiatuko dira. Bere laguna berreskuratzea da Malikek nahi duen gauza bakarra.
